Langs rivieren, over heuvels en door dalen

Lang heb ik getwijfeld over waar ik naartoe zou gaan deze zomer. Ik had wat ideeën. Zweden, Polen of Portugal.  Maar door de constant veranderende maatregelen en beperking die ons opgelegd worden, kon ik geen keuze maken. Vliegen was voor mij geen optie helaas dus het zou een reisje dichtbij huis worden. 

Vorig jaar april had ik een tripje naar Zwitserland geboekt om een vriendin te bezoeken. Dat ging toen niet door. Dus kwam ik op het idee om dat deze zomer te doen en wel op de fiets. Na de kaart bestudeerd te hebben, zag ik dat het nog een behoorlijke afstand is. 1000 tot 1100 kilometer. Best te doen in 3 weken maar ik moet natuurlijk ook weer terug. Wanneer ik vanuit Maastricht start is het zo'n 850 km en dat is ook wat ik ga doen. Van Maastricht naar Sierre. 

Vanmorgen ging de wekker om 5:45 uur. De dag ervoor had ik gekeken op de NS site hoe een ticket te verkrijgen. Ik ga nooit met het OV. De fiets moest ik aanmelden in verband met te weinig fietsplaatsen. Ik kon hem alleen nog voor 7:47 aanmelden. Later was niet mogelijk. Dus nou ja, als het goed gaat ben ik dan om 10 uur in Maastricht. En het ging goed. Alleen moest een sacherijnige conductrice commentaar leveren. Ik had mijn tassen van de fiets moeten afhalen want er is weinig plek voor fietsen. Er stond slechts één andere fiets in de cabine dus druk was het niet. Waarom moet ik de tassen eraf halen als er geen andere fietsen zijn?  Nou ja, het werd een discussie waar ik helemaal geen zin in had.

Eenmaal in Maastricht stap ik op de fiets. Na een 10 km, strijk ik neer op een terrasje voor koffie en vlaai. Ik voel me niet fit en hoop dat dit me zal oppeppen. Aan het weer ligt het niet. De zon schijnt. Ik volg trouwens de route naar Venetië. Deze loopt door Basel. Vanaf daar zal ik overgaan op een andere route.

Het wordt al snel heuvelachtig. Wanneer ik langs een rivier fiets, zie ik wat sporen van het hoge water van 3 weken geleden. De oevers zijn uitgesleten. In dit gebied was het niet zo heftig geweest. Ik passeer de grens met België. Onderweg kom ik geregeld andere vakantiefietsers tegen. Het fietsen gaat nog steeds niet lekker. Weinig kracht in de benen. Misschien komt het omdat ik te weinig geslapen heb tijdens een drukke laatste week. 

Over autoluwe wegen fiets ik langs de grens Duitsland. Door een mooie bosrijke omgeving. Het is er zo stil. De route loopt naar het Weserstuwdam. Dit is het grootste stuwmeer van België en ligt in het natuurgebied hoge Venen-Eifel. Hier ben ik eerder geweest. De weg gaat rondom het meer en klimt vervolgens omhoog door een bosgebied. De weg is in zeer  slechte staat. Pff, ik kom met moeite vooruit. Wanneer ik zie dat ik al 75 km erop heb zitten, vind ik het goed en zoek een plekje om wild te kamperen. Dat moet hier toch kunnen zou je denken. Niet dus. De bodem is drassig en ongelijk. Een vlak stukje voor de tent is er niet. Ik zit inmiddels onder de bagger en besluit om naar de camping in Ovifat te rijden... zo'n 20 km verder. Een aardige camping met mooi kort gemaaid gras. Ik ben kapot. Wat een zware dag was dit. Na een maaltijd kruip ik vroeg de slaapzak in. Even bijslapen.

De volgende ochtend zit er dauw op de tent. De zon staat nog achter de bomen. Ik heb goed geslapen. Na een ontbijtje vertrek ik rond 10 uur naar het zuiden. Al snel zit ik op de Vennbahn. Dit is een oude treinspoor wat nu geasfalteerd is voor fietsers. 8 weken geleden fietste ik ook over de Vennbahn maar toen van zuid naar noord. Ik passeer het hutje waar ik toen een paar uur geschuild had voor de regen. Het ziet er nu allemaal heel anders uit met de zon. 

Ik verlaat de venbahn even voorbij Sankt Vith en passeer de grens naar Duitsland. Er volgt al snel een lange klim. Eifel Sut zie ik op een bordje langs de weg. In plaats van fietsers kom ik nu veel motoren tegen. Ze scheuren over de bochtige weg. Na een korte pauze daal ik af naar 'Die Our'. Ik passeer vriendelijk ogende dorpjes die schuin tegen de bergwand liggen. Deze rivier geeft de grens aan tussen Luxemburg en Duitsland. Het is er erg mooi met steile hellingen aan beide kanten. Bij een camping aan de Our' zet ik mijn tentje op.  

De volgende dag ben ik vroeg op pad. Er hangt nog mist tussen de bergen en het is zondag dus heerlijk rustig. Voorbij Vianden volg ik de Ourdall promenade. Een 9 km lang fietstraject langs de Our'. Luxemburg is er erg trots op gezien de vele informatieborden lang het pad en op internet. Vanaf Wallendorf volg ik de Sauer. Ik passeer mooie, kalksteen rots formaties. Het is een touristen attractie maar vele wandelpaden zijn afgesloten. Heeft het water hier ook hoog gestaan? De Sauer geeft nu de grens aan dus links van de rivier fiets ik in Duitsland, rechts in Luxemburg. Het wordt warm. De temperatuur is inmiddels naar de 30 °C gestegen. Van de Sauer ga ik over naar de Moezel. Hé, hier ben ik eerder geweest! 

Op een terras langs de Moezel eet ik wat. Ik heb nog geen kans gezien om boodschappen te doen dus ik bestel een pizza. Hoef ik vanavond niet te koken. De hellingen langs de Moezel staan vol met wijngaarden. Er hangen al druiventrossen maar deze zijn nog groen. Het is heerlijk fietsen want het grootste gedeelte langs de rivier gaat over fietspaden. Voorbij Schengen fiets ik Frankrijk in.  Ook hier volg ik nog de Moezel totaan Maling. Er is een rommelmarkt in het dorp dus ik moet een stukje lopen. Rommelmarkten zijn een traditie voor de zondag. Dat had ik tijdens mijn vorige tocht door Noord Frankrijk al gezien. 

Er volgt een stuk vlak terrein. Dat is even fijn. Ik heb een goed tempo maar er zit een plakker achter me. Een MTBer. Een plakker is iemand die achter je blijft fietsen. Lekker uit de wind. Ik steek mijn duim op en roep: 'Everything allright?!' Hij snapt het en neemt vervolgens de kop over. Helaas ga ik al snel een andere kant op.  Het is al 6 uur geweest en de energie raakt op. Het is ook erg warm. Bij een sportveld heb ik mijn waterflessen gevuld dus ik zou kunnen wildkamperen. Er is hier ook nergens een camping. Ik vind een mooi plekje op een heuvel in niemandsland tussen het akkervelden. Ik kijk uit op het Franse dorpje Aboncourt.