Een euforisch gevoel

Zaterdagochtend. Ik wordt wakker in het muggenbos. Tussen mijn binnen en buitentent zie ik tientallen muggen. Ik trek mijn lange broek aan, jas aan en cappucion op. En wanneer ik mijn tassen gepakt heb, spring ik uit de tent en als een razende breek ik hem af. Tassen op de fiets laden en weg.  Nee, ze hebben me niet te pakken gehad. Gisteravond was dat helaas anders en had ik een aantal bulten op mijn benen en handen.

Met een pontje moet ik de rijn over maar die gaat pas over 45 minuten. Ik heb tijd voor een ontbijt. Wanneer ik op mijn fiets wil stappen, gaat er iets niet goed. Ik moet mijn been over het zadel tillen maar raak uit balans en val om. De fiets bovenop me. Ik sta snel weer op. "Kein problem!" zeg ik tegen de 3 mensen die het zagen gebeuren, en ik steek mijn hand op. Mijn shirt is nog heel bij de elleboog waar ik op viel maar mijn huid is flink geschaafd.  Nou ja, nu komt dat EHBO setje, wat ik al 25 jaar meezeul, ook eens van pas.

Het is bewolkt en af en toe regent het een beetje. De temperatuur zal vandaag niet boven de 20°C komen. Maar eigenlijk is dit prima fietsweer. Hoewel het voor mij vroeger niet warm genoeg kon zijn, fiets ik nu bij 20°C het fijnst. Een mens past zich snel aan, ook nu het door 'climate change' steeds kouder wordt.....of nee, het zou warmer worden...??

Ik fiets weer langs de Rijn over autoluwe paden. Nu geasfalteerd. Door de regen vanacht en vanmorgen is mijn fiets weer redelijk stofvrij. Die zag er niet meer uit. Rechts van me zie ik wat heuvels maar ik rij door een vlak gebied aan de linkerkant van de Rijn. Spehers (Spier) is een mooi stadje. Ik loop even door het centrum met historische gebouwen. Het is er gezellig druk. Op een van de terrasjes  bestel ik een cappuccino en stukje  taart. Op dat moment schijnt de zon dus even genieten weer.

Een stuk verderop ligt Mannheim. Wat ik ervan gezien heb, is het een industriestad. Ik snap niet dat de route door deze stad loopt. Ik fiets over Duitse fietspaden, nou dan weet je het wel.... Op een gegeven moment zie ik een gigantisch grote fietsenstalling waar allemaal dezelfde rode fietsen staan. Dit zal bij de gigantisch grote fabriek horen. Op de fietsen staan nummers maar ik vraag me af hoe je ooit je fiets terug kunt vinden in deze megastalling. Ik ben blij wanneer ik de stad uit ben en weer op het autoluwe pad langs de Rijn fiets. Het is nog een 20 km naar Worms waar ik mijn tentje op het terrein van een watersportverening  kan zetten.

Worms is een aardig stadje. De beste tijd om door een stad te fietsen is zondagochtend. Wanneer ik er een rondje maak, is er een lawaai aan kerkklokken. Een deuntje herken ik niet. Volgens mij staat er iemand hysterisch tegen de klokken te slaan. Ik vervolg de route naar Mainz. Het is vrij druk op de paden. Vakantiefietsers maar ook veel wielrenners. Het is weer bewolkt en af en toe miezert het. Onder een afdakje hou ik pauze en eet een Duits broodje. Zo'n broodje waar je gehemelte van kapot gaat...maar ze zijn wel lekker. 

Mainz is weer zo'n stad waar je liever niet wilt zijn met de fiets. De route gaat niet eens door het centrum, en ook niet langs de rijn. Een deel van de route is afgesloten waardoor je wordt omgeleidt via de hoofdweg. Na Mainz wordt het beter. Ik fiets langs wijngaarden, pruimenbomen en appelgaarden. De heuvels worden bergen en ik passeer mooie dorpjes. Kastelen hoog op de bergen, dorpjes met gekleurde huisjes langs de Rijn. Dit is mooi fietsen. Voorbij Bingen overnacht ik op een camping. Mijn tentje staat op een verhoging vlakbij het water. Ik kijk uit op het dorpje aan de overkant. 'Savonds eet ik in het campingrestaurant een heerlijke Sonnestrand schnitzel. Er varen eigenlijk constant grote vrachtschepen voorbij. Er staat een sterke stroming dus tegen de stroom in gaan ze niet zo snel. Soms maakt zo'n schip een enorm bromgeluid. De vaart gaat nachts ook gewoon door dus de oordoppen komen weer van pas. 

'Smorgens is het droog. Ik ontbijt met het geweldige uitzicht op de Rijn. Zoals gewoonlijk zit ik om een uur of 10 weer op de fiets. Op naar Koblenz! Ik weet niet wat het is maar het geeft een euforisch gevoel. De route ernaartoe is magnifiek. Het Rijndal is hier vrij smal en op de hellingen zijn druiven gaarden. Ook weer die dorpjes langs de oever en kastelen. Koblenz is een stad met 115.000 inwoners. Een van de grootste in deze regio. Het ligt aan de monding van de Moezel in de Rijn. Ik fiets langs de linkeroever. Rechts op de berg staat een fort. Met een kabelbaan kan de tourist ernaartoe. Op de hoek bij de monding van de Moezel staat een groot monument. De Deutsches Eck. Ik loop nog een rondje door het centrum voordat ik verder fiets. 

Ik heb de gehele dag al een stevige tegenwind. Het blijft gelukkig droog en aan het eind van de dag komt zelfs de zon even door. Na Koblenz is de route niet zo mooi. Het wordt hier drukker meer bewoning, verkeer en industrie. Overal zijn mensen. Ik was hier al bang voor. Verder op de route liggen meerdere grote steden, Bonn, Keulen en Düsseldorf. Ik fiets liever in de natuur en geniet van de omgeving tijdens het reizen dus ik overweeg om de Rijnroute te laten voor wat die is en richting Limburg te gaan. 

Ik overnacht op de camping in Rheineck. Er staat nog een fietser. Hij rijdt de route naar Rome. Later komt er nog een Duitse fietser bij. Om 9 uur wordt het al donker en fris. Ik kuip om die tijd mijn slaapzak in.