Het woeste landschap van de Hardangervidda

Het is woensdag 16 augustus om 7 uur wanneer ik mijn tentje open rits. De zon probeert door de mist heen te schijnen. De zon! De mist trekt langzaam weg en de zon droogt mijn tent. Hoewel ik gister mijn twijfels had over dit plekkie, ik kijk uit op die aardverschuiving, heb ik heerlijk geslapen. 

Ik vervolg de weg 7 naar Hagafos en vervolgens naar Geilo. Hier lijkt alles weer normaal. Er is niks van enig natuurgeweld te zien. Ik doe wat boodschappen bij de Kiwi. Ook vul ik mijn benzinefles bij de pomp. Ik had hem eerder, niet bewust, maar half vol gedaan. En tja, ik wil wel koffie in de ochtend. Geilo is een ski oord. Hotels, appartementen, winkels en restaurantjes. Best gezellig maar ik ben op weg naar de Rallarvegen en heb al het nodige oponthoud gehad. 

De Rallarvegen is een weg die eind 1800 als bouwweg werd aangelegd voor het werk aan de Bergense spoorlijn. De spoorlijn die Bergen met Oslo verbindt. Het is nu een uitdagende fietsroute die start in Haugastol, wat op 1000 meter hoogte ligt. Je fietst door het woeste plateau van de Hardangervidda. ik heb deze route in 2014 gereden. Toen van West naar Oost. Nu dus de andere kant op. Vanuit Haugastol fiets ik al meteen door een geweldig landschap. Rotsig, meren en hoge bergtoppen. De zon schijnt wat het nog mooier maakt. Het pad is goed te fietsen. Het is ook een populaire route want er stonden wel 100 huurfietsen bij de start. Vooral e-bikes. Ik vorder niet snel. Niet alleen vanwege de stevige westerwind maar ook omdat ik vele foto's maak. 

Halverwege is een treinstation, Finse. De trein komt net aan. Je kan vanaf hier naar Myrdal om daar weer verder te fietsen. Ik fiets door richting Fläm. Na Finse wordt het wegdek een stuk slechter. Hier zijn dan ook geen e-bikers te zien. Die nemen de trein terug. Nou, ze weten niet wat ze missen. Het pad klimt langzaam omhoog. Links zie ik 2 gletsjers en er liggen nog wat plukken sneeuw langs het pad. Er trekt een mist op. Wanneer ik op het hoogste punt ben op 1343 m. is er niks meer van de omgeving te zien. Omdat het al over 6-en is, besluit ik een plekje voor de tent te zoeken. Een mooi plekje tussen de rotsformaties omgeven door mist. Het is slechts 11°C. Ik geniet van de stilte en mijn warme kop thee.

De volgende ochtend rits ik vol verwachting mijn tent open. De mist is weg en de lucht is helder. Wouw, nu zie ik pas het waanzinnige uitzicht op de Hardangervidda.het hoogste punt ben ik voorbij dus dat betekend afdalen. Het tweede deel van de route is nog mooier dan het eerste. Het pad is wel bar slecht dus ik op mijn blik goed op het pad houden anders lig ik straks in de afgrond. Het laatste stuk van de Rallarvegen is een supersteil afdaling. Een zigzagpad met 14 scherpe bochten. Het daalt af het Aurlands fjord in. Links en rechts zie ik mooie watervallen.  

Uiteindelijk kom ik in Flám. Flám is een aanlegplaats voor cruiseschepen. Het is er een drukte van jewelste want in het fjord ligt zo'n gigantische cruiseschip. Ik haal 2 lekkere broodjes bij de bakker. De zon schijnt en het is zelfs warm. Na een korte break heb ik het wel weer gezien en vervolg mijn route. Langs het fjord naar Aurlands en vanaf daar start een helse klim naar 1300 m. Ik wissel het fietsen af met lopen want mijn benen trekken dit niet. Het is afzien. Vliegen rond mijn hoofd. Auto's die passeren op de smalle weg. Halverwegen is een uitkijkpunt op het fjord. Een brug die boven de afgrond hangt. Een touristen trekpleister zo te zien. Na dit punt is er gelukkig bijna geen verkeer meer en kruip ik ik met een tempo van 6 km/uur omhoog. De uitzichten zijn geweldig....dat wel. Ik krijg een paar keer een aanmoediging van wielrenners die passeren. 

En dan bereik ik de 1300 m. Uitgeput maar voldaan. Ik fiets nog een stukje door voordat ik mijn tentje opzet op een mooi plekje in het woeste landschap.

Smorgens wordt ik gewekt door schapen die vlak langs mijn tent lopen. Waarschijnlijk sta ik langs hun padje. Het is nog vroeg wanneer ik vertrek. Ik wil vandaag wat kilometers maken omdat ik wat achter lig op schema. Die klim van gisteren heeft er wel ingehakt. Ik ben niet meer zo sterk als 10 jaar geleden en ik moet wat beter rekening houden met mijn benen. 

Omdat ik gister het hoogste punt heb bereikt, ga ik nu in de afdaling. In de eerste 10 km is het nog wat klimmen en dalen maar daarna volle bak naar beneden. Ik moet wel steeds bij remmen en ik stel ze nog even voordat het echt steiler wordt. Je wil nu niet dat je remmen niet goed werken. Ik daal af tot lædalsoyri, wat aan het, hoe kan het ook anders, Lærdalfjord ligt.  Omdat fietsers niet door de fjodnestunnel mogen, kies ik een alternatieve route. Veel mooier dan zo'n tunnel...en lekker weinig verkeer. Op weg naar Borlaug. De fietsroute staat netjes aangegeven. De route volgt een rivier. Constant hoor ik de stroming van het water. Wat een kracht zit daarachter.  

In Borlaug tref ik 2 andere fietsers. Ze waren me gepasseerd toen ik even in het gras lag te rusten. Ze komen uit Letland en fietsen van Bergen naar Oslo. Aardige gasten. Zij gaan rechtsaf ik ga rechtdoor. Ik moet weer een alternatieve weg kiezen vanwege een lange tunnel. De weg gaat langzaam omhoog. En weer heb ik rechts van mij een snel stromende rivier. Af en toe rij ik op de E16 maar er is bijna geen verkeer. Er loopt hier gewoon een kudde geiten op de snelweg. Ik bereik Tyinkrysset. Het is tijd op een plekje te zoeken maar er staan hier overal vakantiehuisjes. Na een klimmetje omhoog vind ik toch een plekje voor de tent. Niet het mooiste maar het is wat. 

De volgende ochtend hoor ik spetters op de tent. Ik kijk naar buiten en zie helemaal niks. Het is een dikke mist. Wow, dit had ik niet verwacht. Voor de komende dagen wordt slecht weer voorspeld. Ik besluit mijn route iets aan te passen. Ik ga niet die 2 hooggebergtes over maar ik ga de ferry nemen over het Bygdin Meer. Ik ga dus richting het noord oosten.