Verwoeste wegen en nattigheid

De eerste nacht in mijn tentje heb ik goed geslapen. We kregen wel nachtelijk bezoek. Een enorme koe met een grote bel kwam even kijken wie zijn plekje had ingepikt. Hij droop snel weer af. Ik neem afscheid van Melanie en vervolg de gravelweg. Het is een mooie route door bosgebied. Ik pluk wat frambozen en bosbessen. Heerlijk zo uit de natuur. Ik vul mijn bidons bij een waterstroompje. Het ziet eruit als urine....zo ruikt het gelukkig niet. Het smaakt.....naar natuur.Uiteindelijk bereik ik het plaatsje Sokna. Bij de Kiwi koop ik het hoog nodige. Pff,de prijzen zijn niet misselijk hier. Dat wordt op dieet gaan.

Na 20 km over de Halingsdalveien kom ik in Noresund en kan ik mijn route weer oppakken. Hè hè, ik hoop dat ik nu door kan fietsen. Toen ik gisteren de kaart bekeek, zag ik dat ik totaal niet opgeschoten was. Ondanks dat ik 96 km op de teller had staan, leek het of ik hemelsbreed zo'n 30 km van mijn beginpunt was. Maargoed, het was een bijzondere dag.. 

Vandaag schijnt de zon. Ik zit inmiddels op de fietsroute 4. Ik meen dat ik deze route ook in 2014 heb gevolgd. De route is met bordjes aangegeven en loopt nu langs de rivier Kroderen.....of is het een meer? Eerst een stuk over asfalt en dan schiet ik een gravelpad op. Het pad is goed te fietsen, zeker met mijn dikke banden. Ik klim en ik daal af. Geen auto's, ik kom 10 tallen kilometers niemand tegen. Bij Granheim fiets ik een stuk over weg 7 en vervolgens bij Flä gaat de route weer over een gravelweg. Deze weg lijkt beschadigd te zijn door de hevige regenval. Er zijn stukken opgevuld met grof grind en dat vergt wat stuurmanskunst. Het is best pittig tijdens het klimmen en dalen.  Aan de andere kant van rivier zie ik af en toe de weg 7....helemaal vlak.

Wanneer ik weer op weg 7 rij, is aan de oever te zien hoe hoog de rivier heeft gestaan. Het is hier ook behoorlijk heftig geweest. Het is half 7 en ik kijk uit naar een plekje voor mijn tent. Er staan overal huizen en de vallei is vrij smal. Dit gaat hem niet worden. Ik wil ook niet te dicht bij de rivier staan. Het is erg drassig. Op zoek naar een camping dus. Ik passeer 2 campings die gesloten zijn vanwege de hoogwaterstand. Dat gaat hem dus ook niet worden. Vlak voor Nesbyen spreek ik een man aan. Ik vraag hem of hij een plekje weet waar ik mijn tent op kan zetten. Hij is in eerste instantie wat afhoudend maar de volhouder wint en uiteindelijk wijst hij me naar een stuk grasveld naast wat vakantiewoningen. Het veld is van hem en ik mag daar mijn tentje zetten.

De hele nacht regent het en ook smorgens nog. Ik had het al op de weersvoorspelling gezien. Vandaag de hele dag regen. Om half 10 is het even droog en pak ik snel mijn spullen in. In Nesbyen vul ik bij een kerk mijn bidons. Het is een mooie houten kerk zoals je ze in Noorwegen vaak ziet. Een vrouw spreekt me aan. Ze verteld me hoe hoog het water hier gestaan heeft. Nesbyen is ook zwaar getroffen. Wanneer ik even later op een weg langs de rivier fiets, zie ik afval tot hoog in de bomen hangen. Triest.

Ik ben op weg naar Geilo en volg fietsroute 4. Ook nu weer loopt deze over de kleine weggetjes en is het weer klimmen en dalen. Af en toe is het heel even droog. Ik wordt weer een gravelweg opgestuurd. Na 10 km blijkt deze door het water verwoest te zijn. Het is een groot diep gat en passeren gaat niet. Er ligt een padje naar rechts. Stukken van het pad zijn kapot en ik hoop maar dat ik op de weg 7 uitkom. Gelukkig is dat zo. Weg 7 is geen fijne weg om te fietsen. Veel verkeer en geen vluchtstrook. Het giet  behoorlijk en het is fris. Ik passeer Göl en Ål waar ik bij een kerkje schuil. Voorbij Ål zie ik een aardverschuivingen. Een huis is totaal verwoest en halverwege de helling staan nog een paar beschadigde huizen. De weg waar ik fiets is weer afgesloten. De enige optie is die weg 7 maar daar staat nu een bord verboden voor fietsers. Tja, nood breekt wet dus gaan! Gelukkig rijdt er erg weinig verkeer. 

Ik ben het zat, de regen, de kou, de afgesloten wegen, en wil eigenlijk mijn tent ergens opzetten. Rechts is een gravelpad omhoog en er blijkt een vlak stukje te zijn. Ha, ik stop er voor vandaag mee. Al die natte zooi uit en lekker vroeg in de donzen slaapzak kruipen.  

Foto's volgen later. Ik heb hier heel slecht bereik