Een dag met opstakels

Het is zaterdag 12 augustus, 9 uur in de ochtend wanneer ik vertrek. De fietsdoos ligt achterin mijn auto. Het past allemaal maar net. Het regent pijpenstelen. Hopelijk raakt de doos niet doorweekt want de achterklep heb ik een stukje open moeten laten. Ik rij naar mijn broer die me vervolgens naar Schiphol brengt. 

Ruim op tijd komen we aan op Schiphol. De chaos valt mee. Het inchecken verloopt soepel, ik heb slechts één paaltje omver gereden met de grote doos op een trolley. Mijn vlucht heeft vertraging maar uiteindelijk landen we rond half 5 op Oslo Airport. 

De zon schijnt dus ik besluit buiten mijn fiets te monteren. Daar heb ik alle rust en ruimte. Voor de eerste nacht heb ik een AirB&B geboekt in Nannestad, zo'n 10 km vanaf de luchthaven. Hier kan ik ook mijn fietsdoos achterlaten zodat ik deze op de terugweg weer kan gebruiken. Wel zo handig! Het wordt nog wel een uitdaging om de doos daar te krijgen. De hoste kon mij helaas niet ophalen dus moet ik het zelf doen. 'Pak de bus' zou je zeggen maar nee, ik hou wel van een uitdaging dus die doos gaat mee op de fiets. Ondanks dat ik hem plat heb gevouwen is het nog steeds een groot zwaar pakket. M.b.v. een spanband heb ik houvast maar mijn vingers worden aardig afgekneld. Het lukt me om al fietsend de doos naast me te houden. 

Uiteindelijk bereik ik de B&B. Mijn hand tintelt en 3 vingers zijn wit uitgeslagen. Na wat wapperen voel ik het bloed weer doorstromen. De B&B is een knus zolderkamertje maar heeft alles wat ik nodig heb. Een bed, toilet, douche en koffiezetautomaat. Pfff, ik ben uitgeput na zo'n dag en na een pastamaaltijdje val ik in slaap.

Ik ben smorgens vroeg wakker maar blijf nog even liggen. Geen haast, Ok ben op vakantie. Als ontbijt heb ik nog een geplette krentenbol en een Snelle Jelle. Mijn spullen heb ik geordend in mijn tassen. Het is iets voor 10en wanneer ik vertrek van mijn zolderkamertje. De lucht is grijs en het ziet ernaar uit dat het elk moment kan gaan regenen. Bij een pompstation net buiten Nannestad vul ik mijn benzinefles voor mijn brandertje. 

Ik ben net 12 km onderweg, over een mooie, autoluwe weg, wanneer ik tegen een wegversperring oprij. Onee hè, het is echt waar. Afgesloten i.v.m. overstroming. Ik had de nieuwsberichten al gezien. Zware regenbuien hebben de rivieren doen stijgen en op veel plekken is de rivier buiten de oevers getreden. Ik las zelfs over aardverschuivingen. Ik moet mijn route aanpassen en dat betekend de E16 nemen. De E16 is een snelweg. Nu zijn de snelwegen in Noorwegen niet te vergelijken met die in Nederland....en zeker niet op een zondagochtend. De max. Snelheid is 80 km/uur en de wegen zijn vrij breed. 

Dus op naar Honefoss over de E16. Het is inmiddels flink gaan regenen. Het fietst wel goed door. Totdat ik bij een tunnel kom. Verboden voor fietsers zegt het bord voor de tunnel. O o, daar was ik al bang voor. Het regent nog steeds,ik zit op de snelweg en sta nu voor een tunnel waar ik niet doorheen mag. Dit was niet het plan voor vandaag. Rechts van me zie ik een gravelweg. Zou dat ergens naartoe gaan? Mijn gps geeft aan dat ik via een omweg wel weer op de route kan komen. Dus doen maar, een andere keus is er ook niet. Het gravelpad gaat gestaagd omhoog. De omgeving is i.i.g. mooier dan op die E16 maar mijn snelheid is gehalveerd. Na een korte break op het hoogste punt daal ik weer af en na nog wat extra kilometers zit ik weer op mijn route. 

Het is zondag en op zondag zijn de winkels gesloten. Mijn eten raakt op. Ik moet echt wat vinden. Later op de middag kan ik toch wat eten kopen in een kleine supermarkt. Bananen, brood, jam en koekjes. De zon gaat schijnen en bij een schooltje vind ik een bankje om wat te eten. Ik ben op weg naar Honefoss. Honefoss is getroffen door overstromingen. Ik heb beelden op internet gezien. Het waterpijl in de rivier de Molvalt is behoorlijk gestegen waardoor huizen onder water zijn komen te staan. Ik daal af naar het stadje en heb een uitzicht op de woest stromende rivier. Ik kan in het centrum komen maar de brug die ik moet nemen is afgesloten. Het water denderde met een hoop kabaal naar beneden. Het is erg indrukwekkend om de kracht van al dat water te zien. 

Ik heb dus wel een probleem. Deze brug is de enige toegang naar het zuiden. Wederom moet ik mijn route aanpassen. Er is maar ęén weg die ik kan kiezen en dat is naar het noord westen. De E16. Helemaal de verkeerde kant. Na een paar kilometer staat er een verbodsbord voor fietsers en laat ik me een kleine weg opsturen. Ik heb echt geen idee waar ik naartoe rij. Van tegenover gestelde richting komt een bikepacker aan. Een bikepacker is een vakantiefietser die echt het minimum aan bagage bij zich heeft. Het is een vrouw uit Denemarken, Melanie, en zij is ook zoekende naar een uitweg. Ze verteld dat de weg die ik volg uitkomt op de E16, de snelweg. Nou heb ik al vaker die 'snelweg' genomen en ik vertel haar dat de Noorse snelwegen anders zijn dan die in Denemarken. We besluiten dus samen de weg te vervolgen en een stuk die E16 te nemen. Er ligt namelijk een brug over de rivier bij het plaatsje Harlingby. Tot onze vreugde is deze wel open. 

Het is al half 7 en tijd om een plekje voor de nacht te zoeken. Melanie heeft een route naar het zuiden en toevallig moet ik ook die kant op. Zij is bikepacker en rijdt graag over gravelpaden. En i.p.v. op de hoofdweg te blijven, schiet ze een gravelpad in. Ik volg. Een weg omhoog door het bos. Even later vinden we een mooi stukje gras om de tent op te zetten. We koken ons maaltje en zitten nog lang te kletsen.