En dan bereik ik het Rhonerdal

Smorgens wordt ik wakker van werkzaamheden. Om 7 uur wordt er al flink getimmerd aan het huis naast de camping. Beetje jammer dit. Burgdorf is een gezellig plaatsje. Boven het stadje staat een groot kasteel op een rots. Ik fiets nog even een rondje alvorens ik vertrek richting het hooggebergte.  

De route loopt langs een rivier over een gravelpad. Heerlijk rustig fietsen dus. Ik ben op weg naar Thun. Het is nog zo'n 40 km. De zon schijnt er er staat weinig wind. Om me heen worden de bergen steeds hoger en ruiger. Ik fiets langs zonnebloemvelden, graanvelden, graslanden en Zwitserse dorpjes. De houten alpenhuizen zoals ik ze van de plaatjes ken. Als je zo'n huis goed bekijk zie je de fijne houtbewerkingen en decoraties. Vaak zijn de balkonranden gevuld met bloemen. 

In Zwitserland fietst iedereen met een helm op. Jong, oud, e-bike of gewone fiets. Iedereen draagt een helm. De schoolkinderen dragen een reflecterend hesje wanneer ze naar en van school gaan en steken netjes in een groepje over bij een zebrapad. De dorpjes zien er ook netjes uit. De straten zijn schoon, de bankjes langs de paden staan recht en overal staan vuilnisbakken. En wat me direct al opgevallen is....aan iedere vuilnisbak hangen hondenpoep zakjes. Zelfs al staat de vuilnisbak ergens langs een afgelegen landweg....waar geen hond te bekennen is....er hangen hondenpoep zakjes. Alles is en gaat hier keurig. Is Zwitserland zo'n keurig land? 

Ik daal af naar Thun. Thun is een heel mooi stadje wat aan het Thunnermeer ligt. Om het centrum te bekijken stap ik even af en loop met de fiets aan de hand langs de vele terrassen. Dwars door het stadje loopt de rivier de Aare. Door middel van houten bruggen, die behangen zijn met bloemen, kan je de rivier op verschillende punten over. Na een pauze verlaat ik het stadje en rij recht op de Alpen af. Via een steil gravelpad ga ik omhoog en daarna volgt een listige afdaling over losliggende stenen. Ik knijp hem even want als ik ga slippen, ben ik de pineut. Eenmaal weer op het asfalt is het mooi fietsen door het dal. Ook hier worden diverse fietsroutes aangegeven over stille weggetjes. Op een gegeven moment merk ik aan de zonstand dat ik de verkeerde kant op fiets. Onee, bij een route overstap ben ik de tegenovergestelde route opgegaan.... Dat wordt terug fietsen. Gelukkig is het maar een kilometer of 5. 

Door het Kanderdal fiets ik naar het zuiden. De bergen om me heen worden steeds hoger en de wanden steiler. Ik klim langzaam omhoog naar Frutigen waar ik op de trein naar Goppenstein stap. Deze brengt me via een tunnel dwars door de Alpen. In Goppenstein stap ik uit. Er volgt een lange afdaling door een tunnel. Gelukkig rijdt er niet veel verkeer. In tunnels is het geluid van auto's oorverdovend. Na de tunnel daal ik verder af via een zigzag weg naar het plaatsje Steg-Hohtenn in het Rhonerdal. Daar staat Tilly mij al op te wachten. Tilly heb ik 2 keer ontmoet tijdens mijn reis naar de Noordkaap en we hebben altijd contact gehouden. We drinken koffie op een terras en hebben een hoop te bespreken. Het is leuk haar weer te zien. We fietsen samen de laatste 20 km naar Chippies want ik blijf hier een paar dagen om het alpengebied te beleven. 

De volgende dag rijden we met de auto naar Montana om een bergwandeling te maken. In het restaurantje nemen we koffie met een heerlijk bosbessen taart voordat we aan de wandeling omhoog beginnen. De zon schijnt en de lucht is blauw.  Al snel zitten we enorm hoog en hebben een geweldig uitzicht over de Walliser Alpen. Het hoogste gebergte in zwitserland. In de Walliser Alpen liggen 50 bergtoppen van boven de  4000 meter. De Zermat, Weisshorn, Mont blanc en Matterhorn zijn wel de meest bekende. Het is vrij helder en het uitzicht is geweldig. Wat mij ook altijd opvalt in de bergen, is de stilte. Ik kan er enorm van genieten. Na een pauze dalen we weer af via een andere route. 

Bij thuiskomst heeft de man van Tilly al bijna klaar dus we kunnen zo aanschuiven. Het wordt een gezellige avond na een mooie dag.