Villages de Fleuri

Dinsdagochtend. Ik check de weersvoorspelling voor noord Frankrijk en schik me rot. Code geel? Heb ik weer! Wat betekend dat eigenlijk...code geel? Het is nota bene eind juni! Hoort het niet zonnig en rond de 23°C te zijn?  Nou ja, ik hoop dat het alleen maar bangmakerij is. 

Het regent nog steeds. Het heeft de hele nacht geregend. Ik ga vanaf hier nog een stukje langs de kust naar Boulogne sur Mer. Onderweg zou ik een fraai uitzicht op de krijtkust hebben maar door de regen en mist is er weinig van te zien. Ook zou je bij helder weer Engeland kunnen zien....ik probeer het niet eens.  De haven is aardig. Ik fiets de stad uit en rij via Carly naar Samer door de vallei van 'La Liane' . Sander is beroemd om zijn aardbeien. Ik zie dan ook enkele kraampjes langs de weg waar ze aardbeien verkopen.  Het volgende stadje is Desvres; de stad van de faience aardewerk. 

De route gaat meer zuidelijk. Ondanks het saaie weer zien de dorpjes die ik passeer er lieflijk uit. Bloembakken met geraniums en andere bloemetjes, mooi versierde plaatsnaamborden en creaties van bloempotten en hout. Het heet niet voor niks 'Villages de Fleuri'. In een van de dorpjes eet ik mijn stokbrood met brie en tomaat. Het is dan net even droog.  Ik heb het behoorlijk koud. Die nattigheid en wind koelen me af en ik zie dat de bevriezingslittekens van IJsland zich laten zien door paars te kleuren. Waar blijft die Franse zon nou?! 

In Fillivres pak ik de camping. 100 km door dit weer is genoeg. De warme douche is heerlijk en na een warme maaltijd, warme koffie en een grote bak hete thee, kruip ik in mijn warme slaapzak. En nu maar hopen dat het morgen stopt met regenen. 

Het hopen heeft geholpen ontdek ik de volgende ochtend. Het is droog! Ik rits mijn tentje open en op nog geen 2 m afstand zit een egeltje. Hij rent snel de struiken in als die mij opmerkt. Mijn ontbijt bestaat nu uit stokbrood met kaas en komkommer en een kop koffie. Even later stap ik op de fiets naar Frevent. Ik bevind me in het dal van de Canche. In Frevent haal ik boodschappen en klim even later het dal weer uit. Ik fiets door een boeren landschap en langs kleine riviertjes. Van dorpje naar dorpje. De route gaat over smalle wegen die je zelf nooit gevonden zou hebben. Mijn plan was om in Arras koffie te gaan drinken maar omdat de route over een jaagpad langs de rivier loopt, fiets ik er ongemerkt voorbij. Hoe kan dat dan? Ik heb niks van de stad gezien! Ik vind het niet de moeite waard om om te keren dus een stuk verder zit ik in een klein plaatsje mijn stokbroodje te eten met zelfgemaakte koffie. Een wielrenner spreekt me aan. Hij gaat aankomende zomer met zijn vrouw in Duitsland fietsen. Nu is die flink aan het trainen. Het is te hopen dat zijn vrouw ook traint anders kan ze hem straks niet bijhouden.

Na Hamel volg ik de Vallée de la Sensee. Het gravelpad is drassig door de vele regenval maar je fietst er mooi. Een kort stuk is het echt te baggerig en te smal en kies ik voor de weg.  Ik steek de Schelde over en hobbel over een bar slechte weg. De camping die ik in gedachte had, blijkt niet voor passanten te zijn. Een oude man zegt me dat er een camping in Aubigny-au-Bac....daar ben ik al voorbij. In het routeboekje zie ik dat de volgende camping nog een eind verder is. Dan maar 5 km terug want wildkamperen is hier ook geen optie. Het blijkt een grote, mooie camping te zijn met veel vaste plekken. Ik ben de enige tentkampeerder.

Honden zouden verboden moeten worden op campings. Waarom neem je een hond mee als die nachts zit te blaffen? Stop dat beest in een asiel! Tja, ik heb het niet zo op honden. Een paar dagen geleden sprong er ook al een hond met zijn gore poten tegen me op en ik heb vaak een hond achter me aan gehad op de fiets. Een keer verkeerde in doodsangst omdat 3 grote honden mij hadden ingesloten in een verlaten gebied in Bosnië. Maar goed, ik heb mijn oordoppen bij me.

Ik fiets nog een stuk langs de rivier de Sensee om vervolgens via een kleine heuvel de doorsteek naar de vallei van de Selle te gaan. Na weer een heuvel kom ik in de vallei van de Harpies. Ik hop van vallei naar vallei. Het is hier vrij vlak en ik fiets door landbouwakkers. Geregeld passeer ik een dorp/stadje. Het valt me steeds weer op dat het zo verlaten en stil is. Luiken dicht, nergens terrasjes en weinig mensen op straat. Veel gebouwen zien er verpauperd uit. Na ruim 50 km neem ik eindelijk even pauze. Dit door gebrek aan bankjes. Het is droog maar de zon laat zich niet zien. 

Avesnes is een aardig stadje bovenop een heuvel. Ik heb het tempo erin en rij door naar Liessies. Het wordt al wat heuvelachtiger en groener. Vanaf Liessies gaat de route een stuk over de Ravel. Dit is een fietsroute die over vele oude trambanen en loopt. Het pad is inmiddels geasfalteerd anders zou het nu te drassig zijn.  De omgeving wordt bosrijk er en ik nader de Franse Ardennen. Het is 6 uur. Een stukje verder bij Signy Le Petit is een camping maar ik overweeg om hier in het wild te gaan staan. Lekker alleen in het bos. Wanneer ik een poging waagt om door het struikgewas het bos in te gaan, merk ik dat het er vol teken zit. Ik heb er al meteen 4 te pakken...of eigenlijk hebben ze mij te pakken. Nee, dat wordt hem niet. Ik fiets dus door naar de boeren camping. De oude, gezette boerin is super vriendelijk maar spreekt geen woord Engels. Het deert haar niet dat ik geen Frans verstaat, ze praat aan een stuk door. Er staat een ouder echtpaar uit Nederland met een camper. De eerste Nederlanders die ik zie in Frankrijk. De vrouw verteld me dat zij als jongere ook graag op fietsvakantie had willen gaan. Maar het was toen, eind jaren  60, niet toegestaan om als vrouw alleen op fietsvakantie te gaan. 

Na het eten luister ik nog even naar een podcast en lees in mijn boek. Nu lekker slapen want ik heb voor vandaag weer een mooie 130 km in de benen.