De Vennbahn

Dinsdagochtend schijnt de zon al vroeg op mijn tentje. Heerlijk. De lucht is blauw. Ik ontbijt en pak mijn spullen in. Vervolgens rij ik langs de receptie want ik moet nog betalen. De camping eigenaresse verteld me dat ze sinds 2 weken weer normaal op zijn. Voor die tijd moest het sanitair gesloten blijven en waren alleen campers met eigen sanitair welkom. Tja, in Duitsland zijn de vrijheids beperkingen nog erger onder het regime van Merkel. 

Ik klim een stukje om weer op het spoorwegtracé te komen. De eerste 10 km gaan vals plat omhoog, dan daalt het weer ligt. Ik fiets door het bos. Af en toe is er een open stuk. Vanaf een spoorviaduct heb ik een geweldig uitzicht over de vallei. Het is relaxed fietsen op zo'n spoorbaan traject. Ik kom ook meerdere collegafietsers tegen. De Vennbahn is populair en is onderdeel van verschillende lange afstand fietsroutes

In Pronsfeld is een mooie rustplek waar een oude stoomtrein staat. Ik haal wat broodjes bij de bakker en neem meteen een pauze. Wanneer ik verder fiets, zie ik dat er langzaam aan een donkere lucht vormt. Aai, het zal toch wel droog blijven? Een paar keer fiets ik door een spoortunnel. Je rijdt letterlijk een donker gat in. Je ogen moeten eraan wennen. Meestal springt er plots verlichting aan wanneer je de tunnel inrijdt. 

Een bikepacker houdt me staande. Een bikepacker is een wielrenner die meerdaagse tochten rijdt met minimale bagage. Zijn band is zacht. En ja, ik heb een goeie pomp bij me. Hij is op weg naar de Loire en overnacht in hotelletjes of B&B. We kijken naar de lucht en verwachten ieder moment een regenbui. Wanneer ik weer net 5 minuten op de fiets zit, gaat het dan ook regenen en onweren. Ik schuil in een tunneltje. Het wordt iets droger dus rij ik verder maar het gaat weldra weer plenzen. Zeiknat en verkleumd stop ik bij een houten schuilhutje. Wat een weer! Het ziet er niet naar uit dat het nog droog gaat worden dus ik ga ervan uit dat ik hier de rest van de dag blijf. Ik lees mijn boek en zet koffie. In die 2 uur dat ik er verblijf komen meerdere fietsers even schuilen. Best grappig. Met ieder heb ik een praatje. Het zijn hoofdzakelijk Nederlanders. 

Om 5 uur moet ik me er toch toe zetten om weer op de fiets te stappen. Ik kan hier niet blijven slapen. Nu ligt er op 6 km hier vandaan  een camping dus dat is mijn doel. Ik kom er zeiknat aan en vraag bij de receptie of ze misschien een trekkershut verhuren. Het regent te hard om mijn tent op te zetten. Ja, ze hebben een Pipowagen....met een kacheltje! Er is ook een 2 pits gasstelletje dus ik kook mijn maaltje en zet thee.

De hele avond blijft het regenen. Ik hoor onweer en zie bliksem. De Wifi is weggevallen. Waarschijnlijk door een inslag zei de vrouw. Ook de volgende ochtend regent het nog. Ik zie wel op buienradar dat het rond 10 uur stopt. En gelukkig klopt dit. Ik vervolg de Vennbahn. Het is zo makkelijk fietsen. Geen auto, mooi asfalt en helling percentages tot max. 3%. Af en toe passeer ik een oude treinwagon die dienst doet als koffieplek of schuilplek....want het is inmiddels weer gaan regenen. Soms is er ook een klein terras maar helaas zijn deze gesloten. Grote slakken kruipen langzaam over het fietspad. Inmiddels voel ik mei ook een weekdier. Mijn vingers beginnen al te rimpelen en mijn voeten schoenen waren nog nat van gisteren.

De route gaat langs de Hoge Vennen. Links van me is een begroeide rotswand. Het is er schitterend, zo groen en je hoort geen verkeer. Ik kom regelmatig fietsers tegen. Ook bepakt zoals ik. In Roetgen(Duitsland) kan ik weer boodschappen halen. Vanaf hier is het nog een kleine 40 km naar Vaals, het einde van de Groene Valleien Route. Na nog een stuk door bosgebied  nader ik Aken. Ik fiets door het centrum, wat een drukte! Langs de kathedraal, die zoals alle kathedralen in de steigers staat, en over het plein. Vaals ligt vrijwel tegen Aken aan dus ik fiets al snel NL in. En hier is het eindpunt van de route. Ik heb het volbracht! Maar hier eindigt mijn reis nog niet.

Vanaf Vaals krijg ik een paar flinke klimmetjes voor de kiezen. Het is harder gaan regenen. Iets heftiger dan miezer en dat is niet fijn. Bij een afdaling slaat de regen in mijn gezicht. Ik kampeer op de NTKC in St. Geertruid. Er is geen Pipowagen maar wel een hete douche. Ik heb er nu 1280 km op zitten. Het is pas woensdag dus ik heb nog 3 dagen. Misschien dat ik nog een ommetje naar huis maak, maar alleen als de zon gaat schijnen