Richting het oosten

Allereerst wil ik jullie weer bedanken voor de leuke reacties. Ik waardeer het zeer maar dat weten mijn trouwe volgers wel. Nu verder met het verhaal...

Bij mijn nicht in Kyrksæterøra hou ik een dagje rust. Een dagje heel weinig doen. Helen moet naar haar werk maar haar man Ralph is thuis en laat me het huis en de zelfgebouwde schuur zien. Goh, wat moet dat een klus geweest zijn. Het ziet er mooi uit. Smiddags maak ik een wandeling en klim ik de berg achter het huis op. Boven de boomgrens heb je een mooi uitzicht over de omgeving. Onderweg pluk ik bosbessen. Na het avondeten lopen Helen en ik nog even naar de oude stuwdam.

Na een goede nachtrust en een goed ontbijt neem ik afscheid van Helen. Mijn spullen zijn weer droog en mijn kleding is gewassen. Dat is fijn. Ik fiets de E39 op. Helaas moet ik zo'n 35 km dezelfde weg terug nemen. Echter schijnt nu de zon en zie ik hoe mooi de omgeving is. Ik fiets voorbij de zijweg waar ik gister vanaf kwam. Een stukje verder ligt ook een weggetje naar rechts dat naar Fanremm gaat. Het is geen beste weg en ik daal steil af. Maar uiteindelijk kom ik weer op een asfaltweg. In Fanremm haal ik boodschappen en pauzeer ik. Ik heb eigenlijk nog steeds geen plan maar ik wil richting Røros. In Røros is het altijd een paar graden kouder, zei Ralph, dus ik heb er zin in. De gps bepaald de route en fiets ik een klein weggetje omhoog. Dit wordt een gravelweg door een bosrijk gebied. Een mooie route maar best pittig. Regelmatig moet ik afstappen en lopen. Maar na een klim volgt vaak een afdaling. Ik zie het landschap veranderen. De bergen zijn minder hoog, bosrijker en er zijn meer landbouwvelden  Graanvelden die het land een gouden kleur geven. Er zijn hier ook een aantal grote meren. Het is prachtig. 

Aan het eind van de middag ga ik op zoek naar een overnachtingsplekje. Ik had al eerder willen stoppen aangezien ik wat moeizaam fiets vandaag. Maar het is lastig om een plekje te vinden in dit landbouwgebied met overal huizen en hekken. 20 km verder sla ik een zijpadje op. Het is een veldje waar wat hout staat opgesteld. Ik vind het prima. Zet neer die tent. Ik heb honger en ben wil mijn benen laten rusten.

Het is zaterdagochtend 26 augustus. Ik hoor weer wat spetters op de tent maar gelukkig wordt het snel droog. Nadat ik mijn spullen weer heb ingepakt vervolg ik mijn route van Kval naar Støren. Links van de rivier Gaula ligt de E6. Rechts ligt een mooie autoluwe weg...en daar fiets ik. Ik passeer houten boerderijen in allerlei kleuren. De zon komt door wat het allemaal nog mooier maakt. 

Na een korte lunchpauze in Støren fiets ik de Rørosveien ofwel de weg 30 op. De rivier Gaula loopt hier ook. Het fietst makkelijk maar ik heb wel een tegenwind en ik ga het saai vinden. Ook rijdt er wat verkeer. Niet veel maar ik fiets toch liever op autoloze wegen. Bij Singsås zie ik dat er aan de andere kant van de rivier een kleine weg loopt. Deze fiets ik op. Het blijkt een bomweg te zijn wat betekend een gravelweg waar je voor de auto moet betalen. Ik vermoed dat deze wegen vaak prive wegen zijn en met de opbrengst onderhouden worden. Hoewel het behoorlijk klimmen en dalen is, fietst het een stuk prettiger dan op de weg 30. Het is niet saai en er is geen verkeer. Het is bosrijk dus ik heb ook minder last van de tegenwind. Ik kom tientallen kilometers niemand tegen alleen een vreemde man met een lange, grijze baard.

Voorbij Gilset hobbel ik weer de weg 30 op. Niet veel verder vind ik een plekje voor mijn tent bij een waterval. Het lijkt leuk maar achteraf heb ik een beetje spijt dat ik hier sta. Dat constante gekletter van water....gelukkig heb ik oordoppen bij me. Ik wordt steeds gemakkelijk bij het vinden van een kampeerplek merk ik. Nu sta ik ook maar een paar meter van de weg. Niet eens geheel uit het zicht. Tja, in Dombas zag ik een stel hun tentje opzetten op een stukje groen midden in het centrum langs de weg. Volgens mij hadden ze er nog niet over nagedacht wat te doen als je moet, en ik zal het netjes zeggen, toileteren. Maar door dat gedrag ga ik ook makkelijker worden. 

Ondanks de bijzonder plek, toch goed geslapen. Ik pak meteen mijn spullen in want 5 km verder, bij de Hyttfossen, is een bankje en wc. Dat had ik gister al op een bord langs de weg zien staan. Het is een mooi watervalletje. Ik eet mijn ontbijt en vervolg de weg 30 naar Røros. Onderweg gaat het nog even flink regenen maar ik kan schuilen in een soort bushokje. Røros is het hoogst gelegen stadje in Noorwegen, op 628 m. Rond 1600-1700 werd er op de plek kopererts gevonden en het stadje groeide uit tot een van de belangrijkste mijnstadje van het land. Nu is het een populaire bestemming voor toeristen vanwege de mooie houten huizen, de stenen kerk en de musea. Ik loop door de kleurrijke straatjes, bewonder de houten gebouwen en eet wat. Het toeristen gehalte is erg laag vandaag. Misschien is het te koud? 

Bij Os verlaat ik weg 30 en ga richting het Fermundsmarka National Park. Ik zit in het oosten en de gebergtes zijn hier groen en meer glooiend. Niet meer zo kaal en ruig dus. Vandaag stop ik op tijd en vind een geweldig plekje aan een meertje. Helaas breekt tijdens het opzetten een van mijn tentstokken. Ik had er al rekening mee gehouden. Een stok van Ali gaat niet lang mee dus heb ik reparatiebuisjes bij me. Na een Wim Hof moment in het koude meer trek ik warme kleding aan. Het is slechts 15°C en af en toe valt er een buitje. Nu lekker eten en mijn boek uitlezen. 'sNachts schik ik wakker van een plons in het water. Wat was dat? Viel er iets in het water? Ik hou mijn adem in en durf niet te bewegen Weer hoor ik een harde plons. Niet ver bij mij vandaan........

Hoe dit afloopt, lees je over een paar dagen 🤔