De laatste dagen

Dank voor de leuke reacties op mijn blog. Het is altijd fijn om te lezen. Ik moet zeggen dat de foto's niet echt laten zien hoe ik het beleeft heb. Wanneer je zo middenin een woest en hoog gebergte staat, voel je je echt heel klein. Soms dacht ik van wow, hoe kom ik hier ooit nog weg. Maar het is een heel mooie ervaring. En ook al vergt het zware inspanning, de uitzichten en beleving is het zeker waard.

Mijn hiking avontuur zit erop maar ik heb nog een paar dagen voordat ik terug vlieg naar Nederland. We waren weer terug op ons startpunt in Valbona. Een ander guesthouse gekozen. Het diner was fantastisch. Een mooie afsluiting van de hike. De volgende ochtend ben ik helaas vroeg wakker. Oooh,ik had zo graag lekker uit willen slapen. Maarja, eenmaal wakker is wakker. Om 8 uur wordt voor ons het ontbijt klaargezet. Vanaf Valbona is er eigenlijk maar één manier om weg te komen. We zullen weer met de bus-ferry-bus gaan. Net zoals we gekomen zijn. Dat is geen straf want het is een mooie route. De bus is ook stukken comfortabeler dan die we op de heenreis hadden.

En ook vandaag schijnt de zon weer. Wat hebben we een mazzel gehad . Op een paar korte maar flinke buien na, is het zeer goed weer geweest. Het had ook heel anders kunnen zijn. De boottocht over het Komani meer duurt 3 uur. Ik klets wat met een Duitse vrouw die in Australië is geweest en een man die alles wil weten over de hike. Hij wil hem ook gaan lopen. Ondertussen geniet ik van de omgeving. De plastic soep hebben  ze nog steeds niet bij elkaar geharkt. Het wordt ook weer fanatiek op de foto vastgelegd door iedereen.  Jammer is dat. Geen beste reclame dit.

Na een 2 uur durende rit met de bus, waar we onderweg midden in een kudde geiten verstrikt raken en een schildpad redden, worden we in Shkoder afgezet. Pfff, wat een lange zit weer. We zijn bijna 7 uur onderweg geweest. Rien heeft weer hetzelfde appartement geboekt dus we lopen er dit keer zo naartoe. Spullen droppen en meteen maar wat gaan eten want we hebben honger. Mike vind een heel goed restaurant. Heerlijk gegeten en nog een ijsje achteraf gehaald. 

De volgende ochtend nemen we afscheid van elkaar. Mike wil naar het strand, Rien gaat museums bezoeken en ik wil de stad en omgeving bezichtigen. En dan kom ik nog even terug op de domme actie van mij waar ik het over had in mijn eerste verhaal. Ik heb per abuis mijn vlucht  één dag later geboekt dan Mike en Rien. Ik vlieg  i.p.v. zaterdag op zondag terug. We zien elkaar dus pas weer in NL.

Vandaag ga ik Shkoder bekijken. Een stad met 136.000 inwoners in het Noord westen van Albanië. De stad waar je heerlijk kunt eten en gewoon een plastic rietje in je koffie  krijgt. Een stad waar veel gefietst wordt....en dan niet op een electrische fiets. Het is warm, 30°C, dus ik zal me niet al te druk maken. Mike en Rien zijn inmiddels op pad en ik sluit het appartement af waar we overnacht hebben. Ik heb voor mezelf iets kleiners uitgezocht. Het is een km verderop. Halverwege eet ik een broodje in het park. plots rennen er 2 paarden langs me heen. Ze rennen door het park. Een man op een brommer rijdt er achter aan om ze weg te jagen. Ze schieten de straat op en verdwijnen uit zicht. Haha,dit soort dingen zijn heel normaal in Albanië. 

Nadat ik mijn backpack in de AirB&B heb afgegooid, besluit ik (ja het kriebelt) om een fiets te huren. Ik krijg een mooie, paarse Pegasus mee. 6 versnellingen en,.....jaja dat heeft mijn fiets niet eens......terugtraprem èn handremmen! Vóór 10 uur vanavond moet ik hem weer terugbrengen. Het zadel wordt op de hoogste stand gezet en ik zet hem zelf nog even strak vast. De remmen stel ik ook bij. De vrouw  weet natuurlijk niet dat ik een mooie route op Komoot heb gevonden van 35 km.

Ten noord oosten van de stad is de Mesi brug. Deze brug is gebouwd in de Ottomaanse periode. De brug is 108 m lang en  heeft 13 bogen. Kunstig hoe ze dit 300 jaar geleden konden bouwen. Het is erg warm. 30°C. In de helderblauwe rivier onder de brug zoeken mensen verkoeling. Ik fiets verder naar het Noord  westen en passeer de Kullai moskee. Een mooi bouwwerk met goudkleurige torens. Vanaf hier zie ik het Shkodra meer liggen. Na een hapje gegeten te hebben in een restaurantje fiets ik weer de stad in. Nu naar het zuiden om het kasteel te zien. Van een afstand valt het tegen. Het is erg vervallen. Ik fiets om de heuvel heen waar het kasteel op staat en beland in een oostblokwijk. Grote, vierkante  betonnen flats. Aan de buitenkant hangt een web van kabels. Dit zie je trouwens overal in de stad.

s'Avonds wandel ik door de gezellige straten. De terrassen zitten vol en er heerst een relate sfeer. 

De volgende ochtend pak ik de bus naar Tirana. Het is nog een stukje lopen naar het appartementje wat ik geboekt heb. Heet en bezweet kom ik aan want ook vandaag is het >30°. Eerst een lauwe douche en dan even niks.  i

'sMiddags waag ik me toch even de drukke winkelstraten in. Ik ben eerder in Tirana geweest dus ken aardig de weg. Het grote plein is het centrale punt waar vaak evenementen worden georganiseerd. Rondom dit plein staan architectonische gebouwen. Modern en oud door elkaar. Veel gebouwen hebben opvallende kleurtjes. Er hangt een fijne sfeer in de stad. Mike en Rien zijn ook in de stad en 'savonds eten we samen in een traditioneel Albanees restaurant.. We komen echt in Albanese sfeer wanneer 4 mannen een paar liedjes spelen. 

Mike en Rien vliegen de volgende ochtend terug naar NL. Ik heb nog een extra dag. Ik maak een wandeling door de stad. Naar het meer en da bazar. Ik koop een paar zakjes Mountain thee voor thuis. Dit is een heerlijk zoete thee van kruiden uit de bergen. Op het moment zit ik in de schaduw op een terrasje met een cappucino en een heerlijk broodje. De temperatuur is.  33°C. Ik ga me niet meer inspannen. 

Mijn avontuur zit er bijna op. Morgenvroeg om 4:45 wordt ik opgehaald en naar het vliegveld gebracht en zal ik weldra weer in NL zijn. Terugkijkend op een geweldig, mooi avontuur. Wandelen in de bergen is zwaar maar het is een heel mooie beleving. Of ik dit nog een keer ga doen? Ik wil zeker weer een hike doen maar dan kies ik voor een iets minder bergachtig traject. Mijn benen hebben het zwaar gehad en ik zal waarschijnlijk wel even moeten herstellen maar ik had dit niet willen missen. 

Groetjes en wie weet tot mijn volgende avontuur.