De laatste dagen

Nadat ik aangekomen was in mijn appartementje en mijn fiets had ingepakt voor de terugvlucht, ben ik nog even gaan wandelen door het centrum. Op het grote plein was nu ook weer een festival aan de gang. Spring festival met eten en kunst. Ik voelde ineens de moeheid toeslaan. Waarschijnlijk vanwege 2 slechte nachten. Ik ben dus weer teruggegaan naar mijn appartementje en lekker op bed naar video's liggen kijken.

Het is woesdag 11 mei en ik ga ook nu weer de tourist uithangen. De laatste dag in Albanië en ik ga naar de populairste attractie in Tirana. Dat is de Dajti Ekspres. De Dajti Ekspres is een kabelbaan van 4,7 km lang die je naar een hoogte van 1100 m brengt. Vanaf boven zou je een spectaculair uitzicht hebben tot aan zee. Ook zijn er wandelroutes door het natuurpark. Omdat ik toch de gehele dag de tijd heb, loop ik de 5 km naar de kabelbaan. Het is warm, 28°C. Op het moment dat ik bedenk dat ik mijn boarding pass nog ergens moet uitprinten (ik kreeg een melding van WizzAir dit te doen omdat ze op de airport geen digitale boardingpass kunnen verwerken)  loop ik net langs een winkeltje waar "print" op staat. Nou, dat is ook weer geregeld. Soms gaat het zo gemakkelijk hier.

Eenmaal bij de kabelbaan merk ik dat de boel stil ligt. Een vrouw komt net melden dat de kabelbaan niet werkt en gerepareerd moet worden. Heb ik dat!  Er is niet eens een kop koffie te krijgen. Wat een afknapper. Tja, wat moet je dan? Maar weer door de stad slenteren. Terrasje pakken. De laatste byrek eten. Nog eens een terrasje pakken. Op een bankje in een parkje mensen kijken. Hm, ik had me toch wel een activere dag voorgesteld.  Hoewel je na dat geslenter vermoeider bent dan wanneer je een klim van 10 km heb gedaan. 

Savonds heb ik mijn laatste avondmaal.....in Albanië. In een gezellig restaurantje. En ik ben dit keer niet de enige in dat restaurant. Ik loop nog even naar de squar waar de band Fanfare speelt. Een gezellige boel.

Donderdagochtend, al mijn spullen staan ingepakt en Ben komt me ophalen met zijn stationwagen. Het is weer chaos op de weg in de stad maar dat is normaal hier. Behendig rijdt hij door de chaos heen. De vluchtstrook wordt gebruikt om rechts in te halen. Ik snap niet dat dit allemaal goed gaat. Nouja, het gaat vaak niet goed want tijdens mijn reis heb ik vele herdenkingsmonumentjes van verongelukte mensen gezien langs de kant van de weg. Wij komen in ieder geval zonder schade op het vliegveld aan. Inchecken en mijn doos bij oversized bagage droppen. Hij past precies door de scanner. Dat is altijd een spannend moment. In de hal kom ik drie italianen tegen die ik in Berat had ontmoet in de guesthouse. Zij hadden een fiets gehuurd omdat de kosten voor vervoer erg hoog zijn. Ze hadden het over €120 enkele reis. Vreemd. Ik betaal €40. 

Mijn vlucht heeft bijna een uur vertraging. Ik ben blij wanneer we weer landen want ik krijg op een gegeven moment allerlei steken en pijntjes van het zitten op die ongelukkige stoelen waar ik mijn benen niet kwijt kan. Misschien is het toch een goed idee om de volgende keer voor extra beenruimte te kiezen. De bagage komt vlot. Buiten zet ik mijn fiets weer in elkaar. Ik sta pal voor een enorme poster van een voetbalclub. Het blijkt nogal een populaire club te zijn want verschillende keren wordt er gepozeerd en een foto gemaakt. Telkens steek ik ook even lachend mijn duim op. De mensen vinden dat wel grappig.  

Ik ben dan in NL maar ik ben nog niet van plan om meteen naar huis te gaan. Het is dondedag dus ik heb nog wat vrije dagen en het is mooi weer. Ik ga nog een paar dagen door NL fietsen. Momenteel sta ik op een kampeerterrein in Bladel. Helemaal alleen. Ik had toch wel wat medekampeerders verwacht eigenlijk. Het is heerlijk stil. Het enige wat ik hoor is het gekaag van de meikevers. Het barst ervan hier. Ze zitten ik de eikenbomen en ik hoor ze knagen. Werkelijk! Net liep er ook een hert voorbij en een heel grote haas. Dat soort dingen maak je weer mee wanneer er verder niemand is en je stilletjes van een kop thee zit te genieten. 

Nou mensen. Mijn reis zit er dus bijna op. De tijd is snel gedaan. Ik heb heel veel leuke, mooie en spannende dingen beleefd. Albanië heeft mij echt positief verrast. De natuur, de rivieren, de cultuur, het leven daar, de gastvrije mensen en het lekkere eten. Wat zo'n klein land allemaal te bieden heeft is verrassend. 

Leuk dat jullie mij weer gevolgd hebben en bedankt voor de reacties. ik denk dat ik deze keer toch velen heb mogen verrrassen met mijn belevenissen tijdens mijn fietstocht door dit onbekende land. Tot mijn volgende avontuur.

Audrey