De grens over

Wat vooraf ging.....

--Ik stond dus op een schitterend plekje aan een meer. 'sNachts schik ik wakker van een plons in het water. Ik hou mijn adem in en durf niet te bewegen. Nog een plons niet ver van waar ik sta...--

Doodstil blijf ik luisteren. Is iemand een lijk aan het dumpen in het meer? Oei, ik moet geen spannend boek meer lezen voor het slapen gaan. Daarin werd een lichaam in de rivier gegooid en deze plons leek daar toch echt op.  Nee, ik hoor geen voetstappen, geen stemmen. Het is doodstil. Ik blijf nog even roerloos liggen en luisteren. Geen idee hoe laat het is. Het is ook niet verstandig mijn telefoon te checken. Het zal mijn tentje verlichten waardoor de moorde..... Nee, er is vast niks aan de hand. Heel voorzichtig rits ik de tent open. Het is donker. Ik zie niemand. Ik hoor niemand. Ach, het is vast het meer monster geweest die even met zijn staart in het water plonste. Laten we daar maar vanuit gaan. Nu weer lekker verder slapen. 

'sMorgens geniet ik nog even van het mooie uitzicht over het meer. Maar ik heb me wel voorgenomen om niet meer zo vlak bij het water te kamperen. Je weet nooit wat er onder dat water leeft. Dat is ook de rede dat ik dus niet ga zwemmen in zo'n meer. Ik fiets verder langs het Fermundsmarka National Park. Er schijnt een zwak zonnetje. Ik passeer verschillende grote meren. Het grootste is het Fermunden meer. Hier vaart ook een veerpont je. Helaas vaart die vanaf half augustus alleen in het weekend. Ik had graag naar Elgâ overgezet willen worden want vanaf daar loopt een mooie gravelroad. 

sMiddags is het buiig. Ik schuil in een bushokje, bij een huis en in een schuurtje. Zodra het even droog is ga ik op zoek naar een slaapplekje. Die vind ik snel en ik kruip snel mijn tentje in. 

Ondanks dat het landschap soppig is van al die regen die deze zomer gevallen is, valt het reuze mee met de muggen. Ik verbaas me erover. Er staan wel verschrikkelijk veel paddenstoelen overal. Bij het opvouwen van mijn tent moet ik i.p.v. slakken nu paddestoelensnot van het grondzeiltje vegen. 

Ik fiets verder over weg 26 naar Drevsjø. Een plaatsje van niks. Er is een supermarkt en that's it. Ik pak de weg naar Mora. "Mora? Dat ligt toch in Zweden?" denken jullie nu allemaal. En dat klopt. Ik ga een ommetje door Zweden maken. De laatste 2 dagen fiets ik door een bosrijk gebied en dat wordt alsmaar bosrijker. De weg is glooiend. Op de grens neem ik even pauze. Er stoppen nog 3 fietsers die bij me komen zitten aan de houten tafel. Het zijn Noren die hier een paar dagen in een hyte verblijven. Zelf komen ze uit Oslo. Ik krijg een kop koffie van ze. Even later gaan zij weer terug en ik ga de grens over. 

De zon is inmiddels gaan schijnen en de temperatuur gestegen. Vanmorgen was het 13°C, nu 23. Er is totaal geen verkeer op de weg die door het bos slingert. Ook nu passeer ik verschillende meren. Het is er echt mooi. Ik zie een paar elanden en een met een enorm gewei. Ik heb hem op de foto gezet. Na een afdaling ben ik in Idre. Idre is het eerste Zweedse plaatsje wat ik passeer en ik moet zeggen....het ziet er gezellig en verzorgt uit. In Idre bezoek ik de toeristen informatie. Misschien is er een fietsroute naar Mora. Die blijkt er niet te zijn. Gewoon de hoofdweg volgen. Ik word wel gewaarschuwd dat het jachtseizoen begonnen is. Wanneer ik vraag waar ze op jagen, zegt de vrouw "beren en vossen". "Beren?, Zitten hier beren dan?".."Ja, er zitten beren, vossen, lynxen en elanden". "En vorige week is er een jager door een beer aangevallen". Oke, maar dat blijkt dus sporadisch te gebeuren want de vrouw verteld dat ze hier al 40 jaar woont en slechts één keer een beer gezien heeft, terwijl ze veel wandelt. Dus dat zal allemaal wel meevallen. Ik krijg nog wat advies mee wat te doen wanneer er een beer voor me staat  Ik denk dat ik eerder bang moet zijn voor die jagers die me als wild aanzien wanneer ik een kampeerplekje zoek.

Ik fiets door langs de Álfrossfjorden. Geen idee waarom ze dit fjorden noemen want dat zijn het eigenlijk niet. Het is een langwerpig meer wat in verbinding staat met meerdere meren.  Je hebt hier zogenaamde Lägerplats. Dat zijn plekken waar je met de camper of tent mag staan. Dit om te voorkomen dat mensen zomaar ergens gaan staan. De vrouw van de informatie had me het geadviseerd maar op deze plekken staan vooral campers. En dat is juist wat ik niet wil. Ik vind een mooi stil plekje langs het water maar blijf wel een stuk van de waterkant vandaan. Er is een mooie zonsondergang. 

Ik ben vroeg wakker. Het meer is bedekt met mist wat heel langzaam optrekt. Ik voel me fit en energiek. Is dat omdat het zonnig wordt of is dat vanwege de schone, frisse natuur en vrijheid waar ik al 2,5 week in leef? ? Ik ben op weg naar Mora. Nu kan ik op die mainroad blijven, wat niet heel vervelend is vanwege het toch al weinige verkeer, maar er ligt ook een mooie weg via Sälen naar Mora. Dit is ietsje om maar ach...ik voel me fit en de zon schijnt. In Särna vul ik mijn bidons bij een begraafplaats en sla af de 311 op naar Sälen. Links van me zijn bomen, rechts bomen, voor me bomen. Allemaal bos en een rood geasfalteerde weg voor mij alleen.