Tot ziens fjorden! Hallo hooggebergte!

Het is alweer 6 dagen geleden dat ik een bericht heb geplaatst. De tijd vliegt. Ik zit op het moment in Folldal. Je zal je wel afvragen...Folldal? Maar dat ligt tocht in het midden van Noorwegen? Dat klopt. Ik heb de kustroute verlaten en ben een heel stuk richting het oosten gefietst. Dat was de bedoeling. Ik ben toch meer een binnenland fietster en heb die fjorden en eilanden op een gegeven moment wel gezien. Dus dat. Maar waar was ik 6 dagen geleden gebleven met mij  verhaal. Ik was vlakbij Førde en had me tentje opgezet, gegeten en toen gong ik slapen.

Het is 3 uur 'snachts als ik wakker word van een geluid. Het lijkt of iemand aan mijn tassen rommelt. Ik rits de tent open en op 3 meter afstand staat een vos mij ondeugend aan te kijken. Een paar seconden staren we elkaar aan. Voor hem ligt mijn tas die hij onder het tentdoek vandaag getrokken heeft. Hij probeert hem mee te slepen en op dat moment spring ik uit mijn tent. Dan gaat hij ervandoor. Er zat geen eten in dus geen idee waarom hij hem wilde stelen.

Vanaf Førde fiets ik langs het Jokstavatnet, een groot meer. Het is er schitterend en ik zie sneeuw op de toppen van de bergen van het Jostedalsbreen National Park. Deze bergen zijn tot 2000 m. Bij een strandje neem ik pauze en eet een broodje. Het is zonnig en 25°C. Ook hier staan overal verspreid huisjes. Wat wonen de mensen toch mooi en relaxed in Noorwegen. Ze hebben zoveel ruimte. Je hoort vaak dat de Noren erg op zichzelf zijn en zich niet met anderen bemoeien. Ik heb dat ook wel gemerkt maaraf en toe wordt ik ook wel aangesproken. Dit zijn dan wel mensen die ook fietsen.

Tussen Skei en Byrkjelo is een smalle vallei met hoge bergen aan beide kanten. Het fietst lekker door want het is vrij vlak zo langs de rivier. Echter na Byrkjelo gaat de weg flink omhoog. Een klim van 7 km lang en 8%. Traag fiets ik omhoog. Ik probeer de vliegen, die irritant om me heen zwermen en op mijn armen kriebelen,  een voor een uit te schakelen maar het lijkt of er steeds meer bij komen. Ik wordt ingehaald door 2 dames...op e-bike. Ja, die zie je hier ook vaak. Eenmaal boven heb ik een geweldig uitzicht op de besneeuwde bergtoppen. Halverwege de afdaling heb ik gekampeerd. Vanuit mijn tentje uitzicht over de Innvikfjorden. 

Ik daal verder af naar Utvik en volg de weg die vlak langs het fjord loopt naar Strijn. Het is aardig toeristisch hier aangezien de vele campings. In het fjord zie ik ook een aantal grote cruiseschepen. Het is een heel gevaarte als dat zo voor een dorp ligt. Bij Strijn verlaat ik de kustroute 1. Ik heb genoeg fjorden gezien en wil nu het binnenland in. Via de Strynefjellsvegen fiets ik richting Lom. Het is een stevige klim omhoog. Het verbaasd me steeds weer hoe snel je op hoogte zit. Ver beneden mij zie ik de weg waar ik net nog fietste. Ik heb uitzicht over de bergen van het Jostedalsbreen N.P. Op de toppen ligt nog sneeuw en overal om me heen zijn watervallen. Ik klim tot 1133 m. Wat een geweldig landschap! Hier hou ik van. De ruige natuur, geen huisjes overal en vrijwel geen verkeer. Het word helemaal geweldig wanneer de afaltweg overgaat in onverhard pad. 

Na een frisse nacht op 1120 m, ben ik vroeg op pad. Ondanks dat de zon schijnt is het 6°C. Ik daal af over de Strynefjellsvege door het Breheimen N.P. Het landschap is nog steeds adembenemend met het turquoise meer. Eenmaal weer op de asfaltweg blijft het langzaam dalen. Het is hier bosrijk en ik ruik de warme bosgrond. Met een vaartje van 30 km/uur gaat het gestaag naar beneden tot aan Lom. Dat is fijn na die steile klim van gister. In Lom ben ik eerder geweest. Er staat de mooiste en grootste staafkerk van noorwegen. De kerk, uit de 12de eeuw, is geheel van hout en is een bijzonder bouwwerk. De rivier de Otta stroom dwars door het stadje. Lom is een goede uitvalbasis voor het Jutenheim N.P. en is daarom erg toeristisch. De camping is druk en staat vol met campers. Ik meng me ertussen want ik wil me opfrissen en mijn kleding wassen na 5 dagen wild kamperen. Dat is ook de enige rede dat ik zo af en toe op een camping sta. Naast een stukje gras, wc en warme douche krijg je ook de herrie van dichtslaande autodeuren, gillende kinderen, gepraat tot 's avonds laat en wordt je om half 7 gewekt door startende campers en weer die dichtslaande deuren. En vandaag heb ik ook de bbq rook en hondengeblaf er extra bij. En dat voor slechts €20. Het is een koopje maar ik sla liever af...een zijpad in.

Van Lom fiets ik langs de turqoise rivier de Otta naar Vågåmo. Een schitterende route over een half verharde weg. Ik sla linksaf en begin weer aan een flinke klim. Ik ben op weg naar Grimsdalen en Dovre en deze nacional parken liggen op een hoogvlakte van >1000 m. Na een afdaling en een pauze bij een meer, volgt al snel een nog flinkere klim. Dat valt niet mee. Het is warm, ik ben moe en langzaam kruip ik omhoog. De asfalt wordt gravel. Het is een tolweg wat betekend dat gemotoriseerd verkeer toegang moet betalen. Eindelijk ben ik boven en voor me verschijnt een kaal, leeg berglandschap met alleen wat lage begroeiing. Geweldig mooi en zo stil. Ik zet mijn tentje op een groen veldje bij een waterstroompje. Een plekje wat in de top 3 komt van mijn mooiste wildkampeerplekjes ooit. 

De weg volgt de rivier de Grimsa die door het spectaculaire landschap slingert. Halverwege zou ik linksaf slaan richting het noorden maar deze weg blijkt een hiking trial te zijn. Dat wordt me iets te avontuurlijk met de fiets dus moet ik de tolweg naar het oosten blijven volgen. Zo erg is dat ook weer niet want het is een mooie route. Ik zou bijna zeggen dat dit nog mooier is dan de Rallarvegen die ik een paar jaar geleden heb gefietst. Hier rijden echter wel auto's maar dat zijn er maar enkelen. Ik zit inmiddels wel aardig in het oosten. Vanaf hier ga ik weer noordwaarts richting Dovrefell N.P. om voorlopig nog even op de hoogvlaktes te blijven. Het bevalt me hier uitstekend.

2448 km