Rond de Samaai meren

23 augustus 2018 - Mäntyharju, Finland

Zaterdag 18 augustus. De Iron Curtain trail heb ik verlaten vanaf Lieksa. Ik wil namelijk het merengebied rond Savonlinna door. Leiksa was een aardig stadje. Veel winkels en mooie parken. Ik fiets verder richting het zuiden. Nog steeds met een pittige tegenwind. Het landschap verandert langzaam. Er zijn meer open plekken en meren. Op het moment dat ik pauzeer langs de weg, breekt er een hoosbui los. De donkere regenwolk had ik al aan zien komen maar had niet verwacht dat het zo heftig zou zijn. Nouja, bomen genoeg om onder te schuilen. Evenlater schijnt de zon weer en vervolg ik de weg richting Joensuu. Vlak voor Eno kampeer ik op een veldje langs een gravelpad.  

De volgende dag begint mijn dag om 11 uur. Voor die tijd regende het en dan blijf ik liever even wachten tot het droog is. Via Eno fiets ik naar Joensuu. Een studentenstad met 75.000 inw. Het is erg druk met verkeer. Er zijn zelfs snelwegen en die heb ik lang niet gezien! Ik keek er erg naar uit om weer eens in een stad te zijn, maar nu ik er ben vraag ik me af wat ik hier doe. De drukte, de herrie van verkeer en het wachten bij stoplichten en de verschikkelijke wandel/fietspaden...ik word er kribbig van. Het wordt dus een korte stadstour. 

Het is maandag en ik fiets tussen de vele meren door richting Savonlinna. Ik volg zoveel mogelijk de kleine wegen door bosgebied waar ik nu ook boerderijen en graslanden met koeien zie. Bij een kerkhof vul ik mijn bidons met water. Voorheen deed ik dat bij de supermarkt. Daar was altijd een waterkraan maar die service hebben ze niet meer in het zuiden. Het water uit de meren vertrouw ik ook niet langer. Het was al wat bruinig maar dat kon ik nog zonder probleem drinken. Nu is het bruin en zweven er dingetjes in. Vlak voor Savonilla kampeer ik. 

Het is nog zo'n 25 km naar Savonlinna. Na de ochtendregen pak ik mijn spullen weer in en vertrek. Na 70 keer mijn kamp te heb opgezet en afgebroken tijdens deze reis, doe ik dit in een recordtijd. Voor vandaag doe ik rustig aan. Eenmaal in Savonlinna maak ik een citytour langs het kasteel, de haven en het centrum. Het is een leuk stadje. Ook wel de parel van de Samaairegio genoemd omdat het midden in het merengebied ligt. Je kunt er boottochten maken. In 2007 heb ik in deze omgeving een 6 daagse kanotocht gemaakt met mijn broer. 7 km verderop is een mooie camping waar ik de rest van de middag doorbreng. Mijn plan om een kayak te huren laat ik schieten. Door de harde zuiderwind lijkt het meer op een golfslagbad en het was juist mijn bedoeling om me niet teveel in te spannen vandaag.

Woensdagochtend zit ik om 10 uur op de fiets. Ik heb nog 5 hele dagen tot Helsinki en wil ruim op tijd aankomen. Je weet maar nooit wat me nog te wachten staat. Een onverwachte opname in ziekenhuis, pech met de fiets of noodweer. Daar moet ik toch rekening mee houden.Dus vandaag wil ik weer eens een 120er rijden (lees 120km).

Ik volg een fietsroute 14. Na 5 km gaat deze over op een gravelpad. Hele grove gravel waardoor ik vaak moet afstappen wanneer ik een pittige heuvel op moet. Mijn achterwiel gaat dan slippen en lopen is veiliger. Na 20 km gravelen heb ik eindelijk weer asfalt onder mijn banden en kan ik vaart maken. Hoewel de wind me nog steeds dwarszit. Op de kaart zie ik dat er een veerpont op de route is. De weg ernaartoe is in slechte staat en zo verlaten dat ik me afvraag of er wel een veerpont is. Ik hoop het maar want anders moet ik 20 km terugfietsen. Eenmaal aangekomen zie ik idd een pont aan de overkant liggen. En nog een grote ook! Ik druk op een bel en weldra komt de pont aanvaren. Hij brengt mij gratis naar de overkant. De 120 haal ik niet maar het was een zware dag dus met 108 ben ik ook tevreden. Ik kampeer langs een meer en net voordat de schemer aanbreekt heb ik een linzenmaaltijd gemaakt.

Kamperen langs een meer is fijn vanwege het uitzicht. Echter is het windkracht storm en mijn tentje wordt flink uitgetest. Na mijn ontbijtje is het de kunst om met deze storm mijn tentje netjes op te vouwen. Dat lukt redelijk, al is het minder netjes dan gewoonlijk. Stoempend tegen de wind in, fiets ik door een toch wel verrassend landschap. De meren liggen tussen rotswanden, er zijn kleine eilandjes en het is weer erg heuvelachtig. Richting Ristiina fiets ik weer over een gravelpad. Eenmaal in het plaatsje breekt er een hoosbui los. Gelukkig is het van korte duur en fiets ik evenlater weer in het zonnetje. Voorbij Mänthyharju is een klein natuurgebiedje met wandel- en fietsroutes. Ik vind er een shelter met vuurplek waar ik overnacht.

Dit is mijn een na laatste blog. Mijn volgende verhaal schrijf ik eanneer ik thuis ben. Over 5 dagen. Maandagmiddag vlieg ik vanaf Helsinki terug naar NL. Het laatste stuk vanaf schiphol naar huis zal ik ook nog fietsen en dan is deze reis echt voorbij.

6706 km

Foto’s

8 Reacties

  1. Fleur Van der Hoeven:
    24 augustus 2018
    Heel veel plezier met de laatste kilometers. Geniet nog maar even van de rust en de ruimte. We kijken ernaar uit je snel weer te zien!
  2. Tante Leni:
    24 augustus 2018
    Misschien fiets je nu al in Nederland? De laatste kilometers. Succes en tot snel!!
  3. Fokko Dam:
    24 augustus 2018
    Het was leuk om mee te reizen (digitaal). Geniet van de laatste dagen . Tot ziens.
  4. Dirk van laer:
    24 augustus 2018
    Jouw reisverhaal heb ik met veel plezier gevolgd. Het heeft mij de inspiratie gebracht en volgend jaar doe ik hopelijk min of meer hetzelfde...
    Dirk
  5. Mam:
    24 augustus 2018
    Ja, nog een paar dagen en wij zien elkaar. Ik kijk er naar uit. Geniet nog even van de laatste dagen hopelijk met mooi weet. Gr
  6. Toos van den Bos:
    24 augustus 2018
    Geniet nog van je laatste kilometers. Steeds genoten van je verhalen en foto's. Zal ik missen als je weer thuis bent.
  7. Maria:
    25 augustus 2018
    Dit mooie fietsavontuur is bijna aan zijn einde, hopelijk ben je reeds in Helsinki aangekomen en krijg je nog een paar zonnige dagen om daar nog even te genieten. Fijne vlucht a.s. maandag.
  8. Heleen:
    27 augustus 2018
    Leuk verhaal en mooie foto's.
    Alvast ... welkom thuis! :)