Overstekende schildpadden

De plek waar ik op zondagochtend wakker word, is magnifiek. Wat een uitzicht! De mensen die aan de overkant van de rivier wonen, moeten tochiedere dag met een big smile wakker worden...zoals ik nu heb. Ik zet een kop thee van net geplukte munt. Er groeien hier allerlei lekker geurende plantjes en er staat dus ook verse munt tussen. Een vrouwtje wat net over de wiebelbrug is gelopen, komt voorbij en blijft even staan wanneer ze mijn tentje ziet. Ze draagt traditionele albaneze kledij. Ik zeg gedag en gebaar naar het uitzicht. Ze lacht en knikt tevreden.

Ik stap weer op de fiets en vervolg de weg door de prachtige gorge. Dit had ik echt niet verwacht. Deze route was ook niet mijn oorspronkelijke plan maar een spontane actie nadat ik de kaart had bekeken.  'Het is mooi weer en daar ligt een meer wat mij interessant lijkt, dus pak ik dat weggetje.....' zoiets. Er volgen een paar tunneltjes. Ik passeer nog 2 wiebelbruggen en een energie centrale. Bij een fontijntje vul ik mij bidons en check even goed of het water helder is. Van dat smerige water, van 2 dagen terug, heb ik niks opgelopen.

De hoge rotsbergen worden minder hoog en zo fiets ik even later door een vlak landschap. En dan sta ik bij de A1. Een soort van snelweg. Het is aardig druk maar er is een vluchtstrook waar ik prima kan fietsen.  Officieel zou dat niet mogen maar hé, dit is Albanië. Ik doe het liever niet maar bij gebrek aan beter moet het soms. Het is ook maar 7 km. Net voor mijn afslag staat er plots politie. De politie agent steekt zijn stopbordje in de lucht. 'Oh oh, nou zal je het hebben' denk ik. Maar dit stopbordje was bedoeld voor een busje wat mij net passeert en ik fiets snel door. Op de afslag is het een drukte met geparkeerde auto's. Het is zondag marktdag. Er is een soort vogeltjesmarkt maar dan met kippen. Enorme kippen en hanen worden verhandeld op straat. Ik zal niet in detail treden maar het gaat met de grove hand, zeg maar. Ik fiets tussen de kippen, hanen, schapen en groentestallen door. Wat een chaos en waarom moet dat op een afrit van een snelweg? 

Door het vlakke landschap met veel dorpen, restaurantjes, winkeltjes en autoservice zaken(die zijn in overvloed in Albanië) fiets ik naar Fushë Krujë. Daar pauzeer ik op een terras met een cappucino. Voor vandaag is mijn doel Krujë. Dat is niet ver meer en het moet een leuk plaatsje zijn om een dagje rust te houden. Mijn reservedag. Ik zorg er altijd voor dat ik een dag speling heb voor onverwachte dingen zoals problemen met de fiets,ongeval, slecht weer, ziekte, enz. En tot nog toe is alles goed verlopen dus kan ik een dag rust houden. De weg naar Krujë is 10 km klimmen. Valt dat even tegen. Ik overnacht op een kleine camping die sinds 1 jaar wordt gerund door Duitsers. Ze zijn Europa met die corona regels ontvlucht zoals ze zelf zeggen, en gelijk hebben ze.

Maandag 9 mei ga ik het touristische stadje Krujë bekijken. De tourist uithangen. Ik heb niet zo best geslapen. Niet vanwege mijn plopmat maar omdat er de hele nacht door zo'n hond heeft lopen blaffen....dwars door mijn oordoppen heen. Ik doe vanmorgen relaxed. Kopje koffie, ontbijtje, beetje lezen, nog een bakkie. Aan het eind van de ochtend wandel ik naar het centrum. De vrouw van de camping vraagt me wat ik vandaag ga doen. Ik antwoord "First i'm goiing to kill a dog and then i will visit the castle". Ze Is het er helemaal mee eens.

Wanneer ik de camping verlaat loop ik over een smal padje en zie allemaal schildpadden. Wat grappig. Ik had er in Butrini N.P. al een gezien maar hier struikel ik er bijna over. Ik wandel omhoog naar het kasteel. Het is bijna file lopen omdat er net een paar bussen leeg stromen. Ik pak dus eerst een terrasje om die massa voor te laten. Bij het kasteel wordt ik aangesproken door de tuinman die mij het een en ander uitlegt over de ruines. Twee jaar geleden is hier een aardbeving geweest die wat schade veroorzaakt heeft. Er zijn hier in Albanië regelmatig aardbevingen, dat wist ik niet. Maargoed, bij Burrel heb je natuurlijke thermische pools dus er zal een scheur of dunne laag in de aardkorst zijn. Gister fietste ik ook langs een riviertje wat een lichtblauwe melkachtige kleur had zoals ik in ijsland had gezien. En het rook ook naar zwavel.

In het kasteel is een museum  en omdat ik vandaag de tourist uithang, ga ik het bekijken. Vanaf boven heb je een geweldig uitzicht over de stad en de omgeving. Ik loop nog even langs de bazar waar allerlei souvenirtjes worden aangeboden. 

Op de camping staan 2 duitse meiden die met de fiets op wereldreis zijn. Ze willen een jaar gaan reizen. In februari zijn ze in italie begonnen. Het zal wel een 'slow-goiing' reis zijn want ze zijn al 3 maanden onderweg. Zal mij benieuwen of ze ooit in Sydney zullen aankomen. 

Wanneer ik 'savonds in het restaurant wat eet, gaat het onweren en regenen. Ik hoorde eerder al de onweer achter de bergen dus het is geen toeval dat ik in het restaurant zit. Terug op de camping is het een baggerzooi. Het is van die vettige klei dat aan je schoenen blijft plakken...dat aan alles blijft plakken. Je kent het vast wel. De bui had nog geen uur geduurd maar de gevolgen moet ik de volgende ochtend nog trotseren. Werkelijk overal zit klei aan. Na de laatste nacht in mijn tentje had ik alles graag schoon in willen pakken maarja, dat plan gaat niet door.  

Het is nog zo'n 40 km naar Tirana. De zon schijnt, het is warm en ik neem de tijd. Ik fiets langs het vliegveld wat trouwens heel goed vereikbaar is met de fiets Het is ook maar een klein vliegveld. Ik zie ook mogelijkheden om naast het vliegveld te kamperen met een tentje.  (Tip om te onthouden voor mensen die bijv. heel vroeg vertrekken na hun fietsreis.) Via kleine weggetjes fiets ik gemakkelijk de drukke stad door. Ideaal zo'n gps. Wel sta ik plots voor een gammele wiebelbrug. Haha, ja nu moet ik er wel overheen. Voorzichtig loop ik over de scheve, houte planken. Een man aan de overkant roept wat. Hij maakt geen stop-gebaar dus het zal wel oke zijn. 

Bij een klein winkeltje koop ik een ijsje. De vrouw biedt me een stoel aan. Ze is geïnteresseerd maar spreekt totaal geen engels dus ze vraagt eerst een paar voorbijgaande meisjes om met mij te praten en daarna roept ze haar dochter die het een en ander vertaald. Ze vind het heel knap dat ik alleen door Albanie fietst. 

Niet veel later kom ik aan bij mijn appartementje. De eerste 2 nachten was ik hier ook. Ben en Sogre staan me al op te wachten en vragen hoe mijn reis geweest is. De fiets gaat weer in de fietsdoos want mijn fietsreis zit erop. Morgen heb ik nog een dag in Tirana en dan ga ik nog iets leuks doen.  Maar dat lezen jullie in mijn volgende en laatste verslag.