Een slecht begin....kan alleen maar beter worden

Mijn vertrek ging niet zonder hobbels en stoten en dat terwijl ik alles goed voorbereid had. 2 dagen voordat ik weg zou gaan, stond een vriendin met haar koffer voor mijn deur. Problemen thuis en ze zocht onderdak. Ik heb haar natuurlijk opgevangen maar het gaf de nodige toestanden en onrust. Gelukkig was het de volgende avond weer opgelost en kon ik nog een nachtje goed slapen. 

Woensdagochtend vertrok ik op de fiets naar Eindhoven. Mooi weer dus hé....waarom niet. Mijn vakantie was begonnen. Eenmaal op de camping bij Eindhoven, tentje opgezet en daarna wat gegeten in een restaurantje. Had ik dat maar niet gedaan! De hele maaltijd kwam er 'snachts uit....van boven en onder. Wat voelde ik me ellendig. Half gammel en in een soort van roes, fietste ik de volgende ochtend naar vliegveld Eindhoven. Ik durfde nog niks te eten zolang ik diarree had. Het inchecken verliep gelukkig vlot. 2 uur later landden we in Krakau. Fietsje weer rijklaar gemaakt en naar hotel gefietst.....met slappe benen. Ik had alleen 2 colaatjes gedronken over de hele dag. Cola reinigt de darmen dus ik hoopte dat die bacterie op deze manier snel uit mijn lichaam zou zijn. Eenmaal in het hotel plofte ik op bed en heb tot 6 uur volgende ochtend geslapen. Na een goede nachtrust en een voorzichtig ontbijtje had ik toch weer voldoende energie om de hele stad te bewandelen. Een mooi historisch centrum met vele oude gebouwen. Het kasteel en de Main Square maakte de meeste indruk op mij. Ook de vele electrische huurstepjes die links en rechts voorbij zoefden over het voetpad waren opvallend. Nog even de doorsnee tourist uitgehangen door een boottocht over de Wisla te maken en daarna een hapje te eten.

De volgende ochtend kwam het hapje er weer als vla uit en ook mijn maag maakte rare kronkels. Er schoot me te binnen dat ik heel misschien, ergens in het hoekje van mijn ehbo-kit, diarree-remmers bij me zou hebben. En warempel! Die had ik al een tijdje geleden gekocht en hebben zeker meer dan 13.000km meegehobbeld in mijn fietstas. Ach ja, innemen die pillen...erger kan het niet worden. Na alweer een voorzichtig ontbijtje stapte ik op de fiets. Het hotel lag aan een drukke weg maar er lag dus wel een fietspad naast. En zo verliet ik relaxed de stad. Een uur later reed ik door een bosgebied met volop fietsroutes, bankjes en zelfs een "doe-het-zelf -fietsersservicepunt" met gereedschap en fietspomp. En dan te bedenken dat ik nog niet eens op DE fietsroute Green Velo zat. Het moet niet gekker worden!  

Omdat ik de kortste weg naar de Green Velo nam, fietste ik wel langs de snelweg. Dat was op zich niet onaangenaam want er lag een autoluwe weg naast en een goeie geluidswand. En met uitzondering  van die wielrenner op zijn knalroze racefiets die mij al 3 keer voorbij was gegaan, had ik de weg voor mezelf. Links van mij zag ik velden met gele en paarse bloemen. Helaas stond er een straffe oosterwind wat de pret een beetje drukte. Bij een benzinepomp liet ik mijn fles vullen zodat ik kan koken en mijn eigen koffie kan zetten op momenten dat ik er trek in heb.

En zo ben ik nu in Tarnow aangekomen. Een aardig stad met een historisch centrum. Hier is een mooie camping en bij het zien van het egaal, knalgroene veldje, heb ik besloten te overnachten. Zo'n veldje kom je zelden tegen! 100 km was genoeg voor vandaag...na 2 dagen darmproblemen.