Landmannalaugur

Skaftafel, de mega camping met de mooie groene grasveldjes en uitzicht op 2 gletsjertongen. 'sMorgens miezert het en het is bewolkt. Eenmaal op de fiets, wordt het droog. Het is frisjes, 11°C. Ik kijk nog 1 keer achterom naar de gletsjer Skeidararjökull. Voor me is een grijze vlakte. Langs de weg ligt een groot stuk vervormd metaal wat een restant is van een brug. Deze is in, ik meen, 1996 verwoest tijdens een erupsie. Dan plots komt er een fietser voorbij. Het is een roemeen die in Italië woont. Een aardige gast en de rest van de dag fietsen we samen. Wel smeer ik eerst even de uitgedroogde ketting van zijn fiets want dat  gepiep en gekraak is zeer irritant. Het is zijn eerste fietsvakantie en zijn spullen zitten met elastieken en karabijnen aan zijn fiets vastgebonden. We fietsen door de uitgestrekte delta's van de gletsjermeren...een grijze stenige vlakte. Voor ons de rotspunt Lomagnupur. Daarna worden de berghellingen groener en passeren we vreemde rotsformatie begroeid met een dikke laag mos. De roemeen Lorenzo heeft een drone bij zich en maakt er een prachtige opname van. Het weer klaart op en we fietsen langs schitterende rotswanden met watervallen. In Kirkjubærjarklaustur zetten we onze tentjes op. Het is een klein plaatsje, slechts 120 inw. maar heeft alle voorzieningen. Ik haal boodschappen voor een paar dagen want hierna ga ik weer de Highlands in...naar Landmannalaugur. 

De volgende ochtend, na het ontbijt, maken we een wandeling naar de canyon en de waterval Systrafoss. We klimmen een grote rots op we hebben een 360° panorama over het gebied. Echt schitterend! Eenmaal weer terug op de camping pakken we de spullen in. Lorenzo had zijn rugzak op zijn bagage gebonden met een spin. Nu is die spin gebroken en hij is een beetje radeloos. Gelukkig heb ik een extra spanband waar die weer mee geholpen is. Voordat we verder fietsen eten we wat in het restaurantje. De lekkerste baconburger die ik ooit gegeten heb. 

Er staat weer een noordwester wind 18m/s wat neerkomt op 75 km/uur...tegenwind. Dat is pittig! We worden bijna van de weg geblazen. Gelukkig schijnt de zon weer. Na 25 km splitsen onze wegen en neem ik afscheid van mijn tijdelijke fietsmaatje. Ik ga noordwaarts de 208 op richting Landmannalaugur. Deze weg wordt al snel gravel. Recht tegen de wind in. Het is weer niet te doen! Zeker wanneer er steile klimmetjes zijn, moet ik afstappen. Na 50 km is het genoeg voor vandaag. Het is half 7 en ik vind een redelijk beschut plekje voor de tent. De avonden en nachten worden nu serieus kouder. Het is nu 21:00 uur en mijn temperatuurmetertje geeft al 3°C aan.

Door het zonnetje wat op mijn tentje schijnt, word ik wakker. Heerlijk geslapen maar verschikkelijk gedroomd over mijn werk. Gelukkig ben ik nog steeds in IJsland. Vandaag vervolg ik de 208 richting Landmannalaugur. Een schitterende route door berglandschap met rivieren en watervallen. Het is wel steeds klimmen en dalen en geregeld moet ik weer afstappen omdat de weg te slecht is om te fietsen. Klimmen over losse keien gaat niet. Mijn stuur wil alle kanten op en mijn achterwiel slipt op de losse stenen. Uiteindelijk zit ik op 675 m en heb een geweldig uitzicht.

Dan is daar de eerste rivierdoorsteek. Schoenen uit, kousen uit, waterschoentjes aan en dan door de ijskoude water lopen met de fiets aan de hand. Het is verschikkelijk koud! Kousen en schoenen weer aan en verder fietsen. Bij de derde rivierdoorsteek trek ik het niet meer. Mijn voeten zijn ijsklompen. Ik bedenk dat ik waterdichte sokken bij heb. En warempel dat scheelt een stuk tegen de kou. Ik fiets door met mijn waterdichte sokken en waterschoenen want de rivieren volgen snel achter elkaar. Zo steek ik 17 rivieren door waarvan er een paar behoorlijk diep zijn. Het water komt zelfs tot boven de naven van de wielen en mijn tassen hangen half in het water. Gelukkig zijn die 100% waterdicht. De omgeving is adembenemend. Zo mooi en zo stil. Je hoort alleen het blaten van de schapen. Af en toe rijdt er een 4-wheel-drive of monsterjeep voorbij. Dan bereik ik Fjallabak, een natuurgebied. Er ligt een groot meer en de weg loopt er vlak langs. Even verderop vind ik een plek voor mijn tentje tussen met mos begroeide rotsformaties. Pff, wat een dag! Ik denk dat ik 1/4 van de dag bezig ben geweest met mijn fiets omhoog duwen tegen de steile hellingen. Maar het zonnetje scheen en de wind was minimaal.  

Het is zondag 6 sept. Ik heb nog 5 dagen voordat ik weer naar NL vlieg. Vandaag fiets ik het laatste stukje naar de camping in Landmannalaugur. In het hoogseizoen staat het hier vol met kleine tentjes van mensen die gaan wandelen in dit bijzondere gebied. Nu staat er 1 tentje. Het is de meest trieste en duurste camping tot nu toe. Kaal, stenig en minimale fasciliteiten. Het regent, waait en is koud. Pas in de middag wordt het droog en wandel ik de korte route naar een vulkanisch veld. Ik loop langs vreemde rotsformaties en kleurijke gebergte. Het gaat alweer regenen en zeiknat kom ik terug op de 'camping'. De rest van de dag blijf ik in mijn tent. Ik maak van deze dag een rustdag. Een warme douche kost me nog eens €4 extra maar aan de douchekop te zien, zal er een zeikstraal uitkomen. Ik kruip in mijn slaapzak en hoop dat het morgen droog is...en dat mijn tent de windstoten overleeft.