Wonderland

Op donderdagochtend fiets ik naar het ziekenhuis van Selfoss voor mijn tweede pcr-test. Ik kan op mijn fiets blijven zitten want het is een soort "drive through". Staafje in keel, in neus en door....daar ben ik vanaf. Mijn doorsteek door het binnenland van ijsland kan beginnen!

Ik fiets het eerste stuk over de weg terug waar ik gister vandaan kwam. Nu schijnt de zon en ziet het landschap er totaal anders uit. Onderweg passeer ik wat agrarische activiteiten en ik zie zelfs een paar kassen waar o.a. aardbeien in geteeld worden. Na 70 km over de f35 kom ik bij Geysir aan. Deze geizer ligt in een geometrisch zeer actief gebied. Ik maak een wandeling langs de borrelende en stinkende pooltjes. Geysir zelf is al jaren niet meer actief maar de Strokkur spuit met regelmaat een hete straal water tientallen meters de lucht in. Het is geweldig om te zien. (Helaas is de foto mislukt want mijn gsm liep vast. Straks op mijn site staat die wel).

Na een kop koffie in het restaurant, stap ik weer op de fiets. Het is 10 km naar Gulsoff maar ik doe er een uur over. De tegenwind is flink in kracht toegenomen. Gulsoff is een gigantische waterval. De enorme hoeveelheid gletsjerwater dendert met een hoop kabaal in 2 trappen naar beneden. Het geeft ook een hoop stuifwater waardoor er regenbogen te zien zijn. Ook erg indrukwekkend dit. Zo nu heb ik alle 3 de hoogtepunten van de Golden Cirkel gehad. Pingvellir, Geysir en Gullsoff.

Ik fiets die dag nog 15 km verder voordat ik mijn tentje opzet in het land van stenen en wind. Een beschutte plek is lastig te vinden. gelukkig neemt de windkracht iets af in de nacht.

De volgende ochtend vervolg ik mijn weg over de f35. Voor me ligt het kleine gebergte Blafell. Het asfalt is inmiddels overgegaan in gravel en op sommige plekken is het bar slecht. Met die tegenwind kom ik nauwelijks vooruit. Wanneer de weg stijgt moet ik afatappen en lange stukken lopen. Ook dit valt niet mee op die losse kiezels. Ik slip steeds weg met mijn schoenen. De top is op 600 m. Dan volgt er een steile, gevaarlijke afdaling naar de rivier Hvita. Ondanks de zware inspanning geniet ik van de uitgestrekheid en de kleuren van het landschap. Links van me zie ik de Langjökull, de een na grootste gletsjer van ijsland.Ik fiets langs meren, riviertjes en gletsjers. Af en toe stuift er een 4-wheel-drive voorbij, die mij achterlaat in een grote stofwolk. Voor vandaag had ik de camping in Kerlingarfjoll willen bereiken maar met een gemiddelde van 7 km/uur gaat me dat niet meer lukken vandaag. 

In een droge rivierbedding vind ik een mooi, beschut plekje voor de tent. Met uitzicht op de Kerlingarfjoll en de Hofsjokull, de twee na grootste gletsjer van ijsland. Ik sta op 600 m dus dat belooft een koude nacht te worden. 

En het was koud! Ik ben zo blij met mijn donzen slaapzak. Tijdens mijn ontbijtje geniet ik van het uitzicht en de stilte. Je hoort werkelijk niks hier...nu de wind is gaan liggen. 

Na 15 km neem ik de afslag naar Kerlingafjoll. Het is nog 10 km naar de camping. Maar whoow, wat een slechte weg. Losse kiezels, wasbord en gaten. De fransman die ik gister tegenkwam had me al gewaarschuwd. Hij was 3 keer gevallen op deze weg. Nouja, ik kan wèl fietsen maar tot 2 keer toe maak ik een manoeuvre dat ik ook bijna op de grond lig. Het is wel een geweldig mooie route. Na een flinke klim zie ik in het dal de camping liggen. 

Nadat mijn tentje staat begin ik aan mijn wandeling naar Hveradalir. Een pittige wandeling blijkt wanneer ik een paar keer onderuit glij op een steil stuk. Nu heb ik ook niet de juiste schoenen aan als ik zo naar de andere hikers kijk. Zei zijn uitgedost zijn met de meest degelijke hikers outfit. Het is klimmen en dalen en ik moet een stuk over een gletsjer lopen maar het is hier zo mooi. Wanneer ik de laatste berg overga kijk ik plots op Hveradalir. Ik heb nog nooit zoiets gezien. Overal komt rook uit de grond. De kleuren en vormen van de gesteenten zijn bijna onnatuurlijk. Het groen van de mossen is neongroen. Ik daal af in dit sprookjesland en ik voel me even Alice. 

Nou dat was een flinke hike want ik moest ook nog terug naar de camping. Dat zal ik morgen wel voelen in mijn benen.