Vesteralen en Tromsø

Vrijdag 20 juli. 'sMorgens vroeg staat de zon vol op mijn tentje te schijnen. Dat belooft weer een mooie dag te worden. Ik fiets verder over het eiland Ridøya in de Vesteralen(het oostelijk deel van de Lofoten) Het is hier gelukkig veel minder druk dan op het eerste eiland. Het landschap is weer geweldig. Blauwe meren, lage begroeiing, hoge bergen en witte strandjes langs het Forfjord. Bij Dragnes ligt een vrij steile brug naar het laatste eiland van de Vesterålen, Andøy. Dit eiland wordt vlakker en kaler naarmate ik naar het noorden fiets. Het lijkt een fjell. 

Wat me verbaasd is dat ik hier maar weinig fietsers tegenkom. Op de Lofoten waren er zoveel. Waar zijn ze gebleven? Misschien dat ze alleen die 180 km op de Lofoten fietsen? Ik ontmoet een belgische fietster, Eva, die in Antwerpen gestart is en ook op weg naar de Noordkaap is. Ze zameld hiermee geld in voor studenten op Bubaque (Google weet vast wel waar dat ligt). Haar vriendin, die met een camper meerijdt, had ik eerder die dag ontmoet. Doordat ze de publiciteit opzoekt, mag ze vaak gratis op een camping of in een hytte overnachten. Tja, ook ik overnacht weer gratis vlak voor Andenes langs de weg. Helaas heb ik dan geen douche, wc en wifi maar het is wel stil en heb mooi uitzicht op zee.

Vanaf Andenes neem ik 'smorgens de ferry naar Gryllefjord en steek de Andfjorden over. Vanaf de boot zie ik aan de puntige bergtoppen dat dit eiland, Senja, weer wat ruiger is. De route volgt de kustlijn. Het is er grandioos. Ik weet niet hoeveel keer ik vandaag 'wauw' heb gezegd maar dat was erg vaak. De blauwe zee, de vele fjorden en bergmeren. Af een toe een pittige klim gevolgd door een mooie afdaling. Er zijn ook een paar lange tunnels. Vóór iedere tunnel staat een bak met reflecterende hesjes voor de fietsers. Aan de andere kant van de tunnel kan je het weer terug in een bak doen. Dat kan hier gewoon! Maar zo heb ik me al vaker over dingen verbaasd. Zoals de fietspompen bij de Lidl in Denemarken, wc rollen en flesje desinfectiegel in openbare toiletten, fietsen die niet op slot staan bij een bushokje, bbq's en gastenboekjes met pen op rustplaatsen. Dat kan hier gewoon! 

De langste tunnel is 2,5 km. Het is er koud er vochtig. Tijdens die 2,5 km is er niet één auto gepasseerd. Zo druk is het. De fjorden zijn echt geweldig. De een nog mooier dan de ander. Het is vandaag ook wel weer zonnig waardoor de zee mooi blauw kleurt. 'Smiddags ga ik nog op visite bij de grootste trol van Noorwegen. Ik snap niet echt wat de bedoeling van dit park is maar het is wel grappig. Over een fjell fiets ik naar Botnham. Ik ben te laat voor de laatste ferry naar Brensholmen dus ik kampeer een stukje verder. 

De volgende ochtend is het erg mistig en bewolkt. Hierdoor zie ik vele kleine watervalletjes op de bergen. Helaas ziet het er wat somber uit zonder zon maar de blauwe, rode, gele en witte huisjes geven nog wat kleur aan de omgeving. Zodra ik een berg over ben, trekt de lucht open. Ik nader Tromsø "the place where your arctic adventure begins". Het ligt op een klein eiland en ik moet weer een brug over klimmen. Het is een aardige stad die ik nog even wandelend bezoek nadat ik de tent op de camping gezet heb. Tromsø is de noordelijkste universiteitstad. Vanwege branden in het verleden, is er niet veel over van de oude stad. Het is een mix van oud en nieuwbouw. 

s'Morgens is het een gezellige boel in de campingkeuken. We zitten met 7 fietsers aan een tafel te ontbijten. Fransen en nederlanders. Nadat ik mijn boeltje weer op de fiets geladen heb, verlaat ik Tromsø. Alles is weer gewassen en mijn ereader en batterijen opgeladen. Gisteren trok ik wel een van mijn steunkousen aan gort. Wat erg balen is want nu heb ik nog maar één paar. Voor de mensen die het niet weten, ik heb primaire lymfe-oedeem waardoor ik overdag steunkousen moet dragen. Mijn rechterbeen heeft het erger dan de linker en kan niet zonder kous. Het is te hopen dat ze mijn reis overleven. 

Er hangen donkere wolken op de bergtoppen. De zon probeerd erdoorheen te prikken waardoor er soms een straal licht op het land schijnt. Bewolking kan ook mooi zijn. Tot mijn verbazing heb ik de wind in de rug. Gister vertelde een duitse fietser, die vanuit het noorden kwam, dat hij veel tegenwind had. Ik had tot nu toe ook meestal de wind tegen dus dat vond ik vreemd. Maar het lijkt erop dat vanaf Tromsø de windrichting veranderd. Met een vaart van 30-35 km/uur rijdt het lekker door. Af en toe rem ik wat af want het is hier weer verschikkelijk mooi. Kale, ruige bergen en een smal fjord. Ik neem nog 2 keer een ferry en bevind me dan weer op het vaste land. Het is inmiddels 8 uur en bij een uitzichtpunt kampeer ik.

Ik kom nu toch al erg dicht in de buurt van de Noordkaap. Nog ongeveer 380 km te gaan. Als alles goed gaat verwacht er zaterdag aan te komen. Ik heb nu 4270 km gefietst en ben 7,5 week onderweg. Het reizen voelt inmiddels als een manier van leven. Tot nog toe heb ik geen problemen met de fiets gehad. Dat is iets wat mensen me vaak vragen...dus ik meld het hierbij even. Ik heb alleen wat dingen bij moeten stellen zoals remkabels en derailleur. Ik ben nu op weg naar Alta. Vanaf daar zal het landschap verranderen en echt "Arctic" aandoen. Maar dat lees je in mijn volgende blog vanuit de Noordkaap.