Hoe sterk is de eenzame fietser...

18 augustus 2018 - Lieksa, Finland

De afgelopen dagen ben ik verder over de Iron Curtain trail, ofwel Eurovelo 13, gefietst. De route loopt door oost Finland vlak langs de grens met Rusland. Het is het meest ongerepte en afgelegen deel van Finland. Weinig tourisme en eindeloze stille wegen door 100en kilometers bosgebied, met hier en daar een veldje pluisbloemen of een meer. In Lapland kwam ik nog regelmatig langs een koffie huisje of Sami winkeltje maar dat hield op een gegeven moment ook op. Af en toe kom ik langs een plaatsje waar ik alleen wat boodschappen kan doen. Verder is er niet veel. Ik merk wel dat het zuidelijk deel van Finland wat gecultiveerder is dan het noorden van Lapland. De huizen zijn netjes, mooie supermarkten en alles ziet er verzorgd uit. 

In Hossa N.P. loop ik de Nature Trail. Een wandelroute rond een meer met onderweg informatieborden over de natuur. Een leerzame ochtend. In het mooie informatiegebouw doe ik een bakkie en kijk ik de eerste uitzending 'Laat mij maar lopen' van omroep Max. Een programma waarin 7 mensen worden gevolgd die een deel van een pelgrimroute lopen in Spanje. Had ik daar toch bijna aan meegedaan! 

Na Hossa is het afgelopen met de National Parken en volgt er een lange, glooiende route door....je raadt het al...bos. Finland is een heerlijk land. Het fietsen is niet heel zwaar omdat er geen echte bergen zijn, kamperen mag overal en is ook heel goed mogelijk, er rijdt weinig verkeer, je ziet volop wildlife en er zijn meren waar je kunt wassen en zwemmen. Maar goh, er is zoveel bos. Ik vind het aardig saai worden. Noorwegen was wat dat betreft veel spectaculairder en afwisselender kwa landschap. Nu heb ik vrijwel de hele dag hetzelfde uitzicht. Zo af en toe neem ik een gravelpad om wat afleiding te hebben of zet ik een muziekje op om op het ritme door te trappen. Dan zie ik ineens een fietser voor me. Het is Valentine uit Frankrijk. We fietsen een stuk op maar zijn tempo is een stuk lager. Hij stopt ook eerder en ik fiets nog een stuk door voordat ik een plekje voor de nacht vind.

Mijn plan was om de komende 3 dagen flink door te trappen om dit, wat eentonige bosgebied, snel achter me te laten. Echter wordt dit plan flink tegengewerkt door de stevige zuiderwind. Door die wind zweven er ook allemaal pluisjes van de pluisbloemen in de lucht waardoor er soms een in mijn neus of luchtpijp schiet. Maar de zon schijnt en in de lucht zie ik regelmatige grote roofvogels. Ook zie ik die dag 2 spechten en wanneer ik een kampeerplekje zoek, vliegen 3 hoenders op.

Ook de dag daarna heb ik flinke tegenwind. Hard fietsen heeft geen zin want dan is de tegenwind alleen maar nog sterker. Regelmatig pauzeer ik. Ik fiets langs een aantal monumenten ter gedachtenis aan de oorlogslachtoffers. Ik bevind me namelijk weer vlakbij de russische grens. Aan het eind van de dag besluit ik op de camping bij Kuhmo te gaan staan. Om daar te komen laat ik mijn gps de route bepalen. En dan weet ik, het wordt een bijzondere route. Over gravelpaden, bandensporen en wandelpaden. Ik moet me fiets zelfs over omgevallen bomen tillen. De camping ligt mooi aan een meer. Na 21 dagen in het wild gekampeerd te hebben, heb ik eindelijk weer eens een douche en een normale wc. Wat een heerlijkheid!

Het is nog 15 km naar Kuhmo waar ik wat boodschappen doe en in een parkje pauzeer. Er staat weer een zuiderwind, nog erger dan de dagen ervoor en ik heb er even de kracht niet voor. Na een uur stap ik weer op de fiets en vervolg ik de route richting Lieksa 120 km verder. Onderweg zal ik verder niks tegenkomen. Blik op oneindig en trappen maar. Toch is er halverwegen een rustplek met vuurplek en schuilhute. Ik bak de hamburgers, die ik had gekocht in kuhmo, op het vuur. Lekker! Weer eens een stukje 'vlees'. 

Vroeg in de avond zet ik mijn tentje in het bos. Ook hier weer veel bosbessen. Ook groeien hier veel rode besjes. Ik heb in Kuhmo geleerd dat die eetbaar zijn en volop vitamines bevatten. Het is zo stil hier. Ik hoor geen verkeer en zelfs geen vogels. Waar vind je zo'n plekje in NL?

Inmiddels heb ik een vlucht geboekt van Helsinki naar Amsterdam. Op 27 augustus eindigd mijn reis door Scandinavia.

6183 km

Foto’s

8 Reacties

  1. Andries Koertse:
    18 augustus 2018
    een mooi verhaal,ik fiets in gedachte met je mee
  2. Micheil vd Hoeven:
    18 augustus 2018
    Leuk!
  3. Tante Leni:
    18 augustus 2018
    Mooi. Maar een eindeloze weg. De hei staat er beter bij dan hier in Nederland.
  4. Toos van den Bos:
    18 augustus 2018
    Dat zal straks in NL wel tegenvallen als je zo’n stilte gewend bent. Geniet er nog maar van. En sterkte toi, toi!
  5. Tante Elly Dullemans:
    18 augustus 2018
    Nu weten we het, dat liedje van die eenzame fietser is voor jou geschreven...topper! En ook, de laatste loodjes wegen het zwaarst! Succes met de laatste kilometers van je lange reis xx
  6. Helen:
    18 augustus 2018
    Je bent meest alleen, maar je klinkt niet erg eenzaam... Bedankt voor alle leuke verhalen! Ik wens je nog meer spannende belevenissen toe in de laatste week. Sterkte nog!
  7. Mam:
    18 augustus 2018
    Ja, Audrey hier is herrie genoeg, wij kijken al uit naar je thuiskomst. Gaan we herrie malen, ha ha. Geniet van je laatste kilometers. Je kampvuurtjes enz. Gr liefs
  8. Heleen:
    21 augustus 2018
    Geniet van de bossen en de rust ..
    Ik vind het leuk hoe je schrijft .. het lijkt wel of je mij opje schouder mee neemt. Dank je daarvoor. Leuke foto's. Succes met de volgende km's. Liefs