Mais-, graan- en weidevelden

Maandag ochtend word ik wakker en zie tot mijn schik dat mijn binnentent krioelt van de mieren. Ik was savonds in slaap gevallen met de 'deur' open en zo zijn de ongewenste gasten naar binnen gekropen. Na deze, op hardhandige, wijze uit mijn tentje te hebben verwijderd, pak ik mijn boeltje in en fiets verder richting het Noord-oosten. 

De omgeving blijft voorlopig vlak en open. 10-tallen kilometers maïs en graanvelden. Langs de fietsroute is regelmatig een rustplek (houten afdakje met bankjes) wat de eentonigheid onderbreekt. Ik rij door kleine dorpjes waar verder weinig voorzieningen zijn. Gelukkig heb ik wat eten ingeslagen. Met een pontje steek ik de Weser over. Het gebied daarna is wat licht glooiend. s'Avonds overnacht in een boomgaard, in het hoge gras. 

Ai, de eerste teek verwijderd. Kamperen in het hoge gras is niet verstandig. Na een ontbijt van bananen en krentenbollen en natuurlijk mijn koffie vervolg ik de route richting de Elbe. Het is zonnig en warm,31°C. Dat is 10° warmer dan gister! De glooiingen en bebossing maken de tocht wat interessanter. Wanneer ik op de pont over de Elbe sta, spreekt een vakantiefietser mij aan bij mijn naam. Hij kent me van de wereldfietserforum. Grappig!  

Aan de overkant van de Elbe is het wat drukker met verkeer en bebouwing. Dan sla ik een klein weggetje in langs de dijk van de bochtige rivier de Stör. Aan het eind van de dag vind ik een mooi plekje voor de tent. Dit keer op een open plekje tussen de dennenboompjes.

Zodra het licht wordt, word ik gewekt door de vogeltjes. Een wekker hoef ik niet te zetten om vroeg op te staan. Maar ik heb geen haast dus blijf nog een uurtje naar de vogeltjes luisteren. In het eerstvolgende plaatsje Hanerau doe ik boodschappen en vervolg de route. Na het pontje over de Nord-Ostsee kanal fiets ik weer kilometers langs graan-, mais- en weidevelden. Nu passeer ik wel vaker een dorpje. Af en toe fiets ik over een deel van de Ochsenweg. De Ochsenweg dateerde van vóór de vikingtijd. Het is de oudste handels- en transporteert van noord naar zuid Jutland. En zo fiets ik ook maar weer langs een verdedigingswerk uit de vikingtijd. 

Ik nader de grens met Denemarken. Stiekem hoop ik dat de Denen geen fietspaden hebben. De hobbelige fietspaden in duitsland maken het fietsen niet echt leuker moet ik zeggen. Hoewel er heel af en toe wel een goed stukje is.  

De grens met Denemarken stelt weinig voor. Als fietser hoef je niet eens langs de douane. Wat me meteen opvalt zijn de duidelijke fietsroute bordjes en.....de glad geasfalteerde fietspaden. Iets voorbij Padborg kampeer ik in het bos. 

Vandaag heb ik een mooie tocht gereden door het glooiende landschap. Hoewel ik nu ook weer kilometerslang langs maais- en graanvelden reed, was het niet saai. De bloemenpracht langs de weg en de bebossing her en der zorgde voor variatie. Regelmatig zat er een stuk gravelweg tussen wat het ook leuk maakt. Nu sta ik op een primitieve kampeerplek. Een soort paalcamping zeg maar. Op deze plek zijn weinig voorzieningen maar soms is er ook water en een wc hokje. 

Helaas heb ik er geen foto's bij. Die houden jullie te goed en plaats ik als ik WiFi heb. Leuk om jullie reacties te lezen. Als je een vraag heb, stel hem gerust. Ik verwerk het antwoord dan in mijn volgende verhaaltje.

835 km