De Lofoten

Zondag 15 juli had ik een rustdag. Een echte rustdag. Een beetje om me heen kijken, slapen en lezen. Ik heb inmiddels mijn 6de boek gelezen. De dag daarna werd ik natuurlijk heel vroeg en uitgerust wakker. De zon scheen en om 7:15 zat ik al op de fiets. Ik vervolg de 812 naar Misvær. Het is hier wat minder ruig en groen. Ik passeer een paar grote meren. De bergen weerspiegeld in het water want het is windstil. Bij het Skerfadfjord stuurt mijn gps me een weg in waar een bord doodlopend bij staat. Ik waag het erop. Het is een schitterende route langs het fjord en het wordt nog leuker wanneer ik bij de wegversperring kom. De weg blijkt afgesloten vanwege het instorten van de steile rotswand over een lengte van 1,5 km. Met de fiets kan ik wel langs de gigantische rotsblokken heen rijden.  Via de Saltstraumenbrug bereik ik de Saltfjorden. Het is er schitterend. Ik zit weer op de fietsroute nr.1. Wanneer ik Bødo nader wordt het druk op de weg maar er ligt een mooi fietspad langs. In Bødo overnacht ik op de camping en maak na het eten een wandeling langs de kust.

Vanaf Bødo neem ik de ferry van 11:00 naar Moskenes, de Lofoten. We varen tussen de vele eilandjes door. De overtocht duurt 3 uur. Hoewel het zuiden van de Lofoten niet bekend staat om het mooie weer, is het nu schitterend. Ik heb echt mazzel want ze hebben hier tot gister heel slecht weer gehad. Zelfs de noren klagen erover. Ik fiets eerst naar het zuidelijkste dorp Å, een vissersplaatsje en een gezellig pleintje waar ik wat eet. Ook zie ik houten rekken vol stokvis. De wegen op de Lofoten zijn vrij smal. Eigenlijk is er maar een weg, de E10, die alle eilanden met elkaar verbindt. Het is dus vrij druk. Op weg naar het noorden fiets ik door het ruige landschap. Imposante bergen, diepe fjorden en kleurrijke vissersdorpjes. Het is er zo mooi dat ik steeds stop om de omgeving in me op te nemen. Af en toe is er een tunnel maar voor de fietsers is er een pad buitenom. Er wordt veel gefietst. Tijdens de 35 km die vandaag op de Lofoten, ben ik al meer vakantiefietsers tegengekomen dan tijdens die 3500 km hier naartoe. Vlak voor Flakstad kampeer ik op een mooi plekje vlak aan zee en aanschouw ik 'snachts de middernachtzon.

Ik rij verder naar Leknes via een tunnel van 1,5 km onder de zee die de eilanden met elkaar verbindt. In Leknes doe ik boodschappen. Er zijn weinig winkels onderweg dus ik moet er rekening mee houden dat mijn voedselvoorraad voldoende is. Water is overigens geen probleem. Overal zijn eaterstroompjes waar je de bidon kan vullen. Wanneer ik langs de weg een lunchpauze houd, komt er een oude vrouw een praatje maken. Ze verteld me haar hele levensverhaal. 80 jaar is ze. Toen ze afgestudeerd was voor tandarts, werdt ze naar de Lofoten gestuurd omdat ze daar tandartsen nodig hadden. Als jonge meid, helemaal alleen maar ze werd goed opgevangen door de bevolking.

De wegen langs de kust zijn aardig vlak. Het is makkelijk fietsen maar vanwege de mooie uitzichten stop ik vaak voor een foto of een korte pauze. Ik bereik Svolvær en even voorbij dit stadje kampeer ik op een rustplaats langs de weg.

'sMorgens regend het. Er hangen dikke mistwolken laag tegen de bergen. Het blijft bijzonder om te zien. Mijn dag begint om 1 uur. Dan is het eindelijk opgehouden met regenen en kan ik verder. Het is 24 uur licht dus ik kan mijn dag ook later beëindigen. Ik fiets door naar Fiskebøl waar ik met de ferry de Hadselfjorden oversteek naar Melbu. Ik bevind me nu op de oostelijke eilandengroep. De Noren noemen dit de Vesterålen. De Vesterålen zijn wat minder ruig. De bergen zijn wat ronder en groener. Het is minder spectaculair dan de westelijke eilandengroep. Vanaf Melbu naar Sortland is er veel boerenland en bebouwing. Gelukkig heb ik wind mee en via 2 bruggen fiets ik al snel het volgende eiland op. Dit is meer uitgestrekt, bestaat uit veel meertjes en wetlandd. Het is bijzonder dat elk eiland zo anders is. Kamperen doe ik op een wat droger plekje in het drassige land. Met uitzicht op de, nog altijd, laag hangende bewolking op de bergtoppen.