Langs de grens met Rusland

Het is 9 augustus. Even ten zuiden van Sodankylä stond mijn tentje op een mooi plekje langs een breed water. 'Savonds had ik nog een kampvuurtje gemaakt. Het was windstil en het water was als een spiegel zo glad. Schitterend!

Ik volg nog een stukje de E75 en dan eindelijk verlaat de Iron Curtain trail deze te drukke weg en fiets ik naar Pyhä-Luosto N.P. Voor me liggen 2 bergen van ruim 500 meter. Dat is opvallend in dit glooiende landschap. 'sWinters wordt hier flink geskied, nu kan je er mooie wandelingen maken. Ik zet mijn tentje bij een shelter in het bos en maak de wandeling door de Isokuru Gorge. Een kloof van 220 m diep. Aan het eind van de kloof loopt het pad door. Via een lange trap klim ik omhoog. Ik volg de Noitatunture Trail om een ronde te lopen. Ik heb er geen idee van dat dit naar het hoogste punt(540 m) gaat. Het is een hele pittige tocht met veel klimmen over stenen. Van een pad kan je niet meer spreken. Dit was niet de bedoeling! Eindelijk ben ik op de top. Het uitzicht is geweldig maar de schemer treedt in en ik moet nog naar beneden. Dalen over rotsen en stenen...zoekend naar een pad wat er niet is. Ik zie nog maar slecht zo tussen de bomen. Ik ga steeds sneller lopen. Goed opletten waar ik mijn voeten zet. Regelmatig springt er een dikke pad vlak voor mijn voeten weg. In iedere donkere boomstronk zie ik een bruine beer. Die leven hier in Finland. De opluchting is groot als ik eindelijk een bekend bordje zie. Het is half 12 wanneer ik mijn tentje bereik. 

De volgende ochtend regent het een beetje en ik vind het prima. Die wandeling van gisteravond was heftig dus ik blijf nog lekker even liggen. Wanneer het droog is, pluk ik een bekertje bosbessen. Heel finland staat vol met bosbessen...en bos natuurlijk. De route gaat richting Savukoski, naar het noord-oosten. Ik fiets langs een soort wetlands waar veel vogels leven. Een kampeerplek vind ik bij een rivier. 

Ik rij verder richting de russische grens door een desolaat gebied. De weg loopt kaarsrecht door het bosgebied. Af en toe passeer ik een monument ter nagedachtenis aan de oorlog. Ook zie ik rendieren maar verder is er niks. Ook geen verkeer op een paar legerauto's na. De grens wordt goed in de gaten gehouden. In Salla kan ik weer wat boodschappen doen en een stukje verder kampeer ik.

Het is 11 augustus wanneer ik de poolcirkel weer passeer. Nu van noord naar zuid natuurlijk. In Noorwegen was er een groot circus omheen gebouwd met monumenten, souvenierwinkels en een groot informatie gebouw, hier in Finland wordt het aangegeven met een klein bordje. Hier ligt ook het Oulanka N.P. waar ik het Pieni Karhunkierros (kleine berenpad) ga lopen. Door het park stroomd de rivier Oulankajoki in een diepe kloof met bijzondere rotsformaties. Ik zet mijn tentje op een gesloten camping in juuma en wandel naar het begin van de wandelroute. Het is een mooie route over hangbruggen, boardwalks en trappen. Regelmatig is er een uitzichtpunt op een stroomversnelling van de rivier. Eenmaal terug bij de tent kook ik een maaltje en geniet van de stilte en het geweldige uitzicht over het meer.

Ik ben vroeg wakker en wanneer ik mijn tentje openrits kijk ik uit op het meer. Er hangt een dikke laag mist boven het water. Schitterend met die opkomende zon. Na het ontbijt vertrek ik weer richting het zuiden. Via het ski plaatsje Ruka naar Kuusamo. Kuusamo is de eerste 'grote' stad die ik bezoek in Finland. De gemeente telt maar liefst 17.000 inwoners. En er is zowaar een Lidl. Mijn supermarkt! Met teveel boodschappen fiets ik door naar Hossa N.P. Het wegennet is inmiddels wat uitgebreider hoe meer ik naar het zuiden ga. Er liggen goed berijdbare gravelwegen wat het fietsen door dit oneindige bosgebied iets spannender maakt. Bij een shelter zet ik mijn tentje op en maak een maaltje klaar. 'Savonds lees ik mijn boek bij een kampvuurtje. Wat is het toch heerlijk om in Finland te zijn.

5835 km