Verplichte rustdag in ziekenhuis

Het is zaterdag 7 juli en ik kom traag op gang. Het is 12 uur eerdat ik op de fiets zit. Ik vervolg de E6 langs de rivier de Namens. Ik ontmoet een Fransman die ook naar de Noordkaap fietst. Hij fietst zo'n 200 km per dag met zijn bepakte racefiets. Vanaf Oslo rijdt hij al over de E6. De kortste, en snelste route naar de Noordkaap. Dit is ook de drukste weg van noorwegen die ik eigenlijk zoveel mogelijk wil vermijden. Ik haal voor vandaag na 60 km voor gezien. 

De volgende ochtend fiets ik verder richting het noorden. Ik zie hoge bergtoppen met sneeuw, meren naaldbos. Al snel bereik ik de grootste en dunst bevolkte regio van Noorwegen; nord-Norge. De zon schijnt dus ik was me in een meer. Het water is ijskoud en ik voel me weer lekker opgefrist. Om de E6 te mijden kies ik zover mogelijk voor de kleine wegen die evenwijdig lopen aan deze weg. Over de Vestersivegen kom ik aan in Trofor. Hier rust ik wat, ik voel me erg moe. Ik fiets nog een stukje door maar zet dan mij  tentje op.

Op maandag 9 juli zit ik rond 10 uur op de fiets. Ik heb goed en lang geslapen. Ik fiets naar Mosjøen. Op weg naar de supermarkt wordt ik aangesproken door een Noors stel. De vrouw vind het geweldig wat ik doe en is erg enthousiast. Ik voel me opeens duizelig en het volgende moment lig ik op de grond onder mijn fiets. Ik weet niet wat er gebeurd is. Blijkbaar ben ik een paar seconden buiten bewustzijn geweest. Even later neemt de ambulance me mee naar een dokter. Hij kan niks vinden wat de oorzaak is van mijn flauwvallen en om ernstige dingen uit te sluiten, zoals epilepsi, stuurt hij me door naar het ziekenhuis. Ik krijg allerlei elektrodes op mijn lijf geplakt, infuus in mijn hand, bloedafname en onderzoeken....en gelukkig ook een warme maaltijd want door deze toestand is het 7 uur geleden dat ik iets gegeten heb. Voor de zekerheid moet ik een nachtje blijven en wordt mijn hart 15 uur gemonitord.  Alles lijkt in orde, alleen mijn hartslag is erg laag maar dat zien ze vaker bij fietsers. De dokter vermoedt dat vermoeidheid en uitdroging de oorzaak is van mijn flauwvallen. Ik beloof dat ik beter voor mezelf ga zorgen en regelmatig een rustdag zal nemen. En ze gaan mijn blog volgen dus ik zal me eraan moeten houden. De rustdag heb ik iig gehad. Lekker gedoucht, geslapen in een bed en goed verzorgd. Na een dubbel ontbijt mag ik weer gaan

Blij dat ik weer op de fiets zit. Mijn been heeft wat schaafwonden en mijn knie is dik maar het fietsen gaat. Ik rij langs het Vefsnfjord. Het water is als een spiegel zo glad en weerkaatst de ruige bergen. Langs de weg naar Elsfjord staan allemaal roze en paarse lupines in bloei. Tot nu toe had ik alleen maar uitgebloeide lupines gezien...wat ik erg vreemd vond. Maar in mei is het erg warm in het zuidelijke deel van Noorwegen geweest. In dit deel hebben ze juist nog weinig mooi weer gehad vertelde een verpleegster. Dus vandaar dat ze hier nog wel in bloei staan.

Ik bereik weer de E6 maar al snel is er een tunnel van 7 km en wordt ik als fietser omgeleid via een bergweg. Een flinke klim maar uiteindelijk een geweldig uitzicht over de Okstindan mountains en 2 gletsjers. Na deze pittige klim volgt er weer een fijne afdaling. Voor vandaag fiets ik niet te lang door. Mijn knie voelt wat stijf dus iets voorbij Korgen zet ik mijn tentje op. Ik ben erg benieuwd naar wat ik de komende weken zal zien. Ik heb van verschillende mensen gehoord dat het noorden echt het mooiste deel is van Noorwegen.

3246 km