Saltfjellet N.P. en de Poolcirkel

15 juli 2018 - Rognan, Noorwegen

Ja, dat was even schikken toen ik afgelopen maandag flauwviel. Dit had ik nooit eerder meegemaakt. Hoewel ik al jarenlang last heb van duizelingen, en de nodige onderzoeken heb gehad, is er nooit een oorzaak gevonden. Gelukkig voel ik me weer goed en zal ik het advies van de dokter opvolgen. I'm on the road again!

Vanaf Korgen fiets ik langs de Ranfjorden naar Mo I Rana. Een opvallend gebouw waar met grote letters Tourist Information op staat, trekt mij naar binnen. Even later fiets ik met een stapel folders onder mijn snelbinder langs het Langvatnet. Ik ben afgeweken van mijn route en maak een ommetje om de Marble Castle (spectaculaire rotsformaties en sinkholes) te zien. De route ernaartoe is al de moeite waard. Deze loopt langs de Glomåge, een gletsjerrivier. Het water is blauw/groen en op de achtergrond besneeuwde bergtoppen. Omdat de weg afgesloten is vanwege werkzaamheden rijdt er geen verkeer. Aan het eind van de weg ligt een wandelpad naar de rivier die hier smal is en diep in een canyon ligt. Het is idd spectaculair. Na deze wandeling moet ik een stuk over dezelfde weg terug fietsen. Halverwege kampeer ik langs de rivier met vanuit mijn tentje een geweldig uitzicht.

Ik blijf nog een dag in Saltfjellet N.P. 30 km verder is namelijk de gletsjer Svartisen. Ik fiets via een gravelweg naar het Svartisen lake. Met een bootje wordt ik naar de overkant van het azuurblauwe meer gebracht waar de trail naar de gletsjer start. De aardkorst is hier omhoog gestuwd en je ziet mooi de verschillende lagen gesteentes. Het pad loopt omhoog over de rotsen en op een gegeven moment, na een bocht, is daar ineens die enorme ijsmassa. De gletsjer bedekt een oppervlak van 370km2 en is daarmee de op een na grootste van Noorwegen. Je voelt je erg klein als je er vlakbij staat. Ik neem de laatste boot terug. De camping bij de parking, waar ik wilde overnachten, is slechts een veldje. Er is niet eens een douche of fatsoenlijke wc. Er is helemaal niks alleen herrie van kinderen en dichtslaande autodeuren. Daar ga ik geen €17 voor betalen. 3 km verder vind ik een mooi plekje naast de gletsjerrivier. Ik hoor alleen het kabbelen van de rivier en een vogeltje.

Na dit ommetje door Saltfjellet fiets ik op vrijdag weer de E6 op, op het punt waar ik 2 dagen terug ook was. De naam doet anders vermoeden maar deze weg is hier nog maar een smalle weg met weinig verkeer. Wel wordt er een nieuwe, iets bredere weg aangelegd. Een 10tal kilometers fiets ik dus langs wegwerkzaamheden. Er komt heel wat grof geschut bij kijken om in dit rotsige landschap een vrij vlakke weg te leggen. Het is best interessant om te zien hoe ze dat doen. Rotsen uithakken, vergruizen, egaliseren. Daar zijn ze nog wel een aantal jaren mee bezig.

Het landschap wordt steeds meer onbegroeid en weids. Er is ook een stevige noordenwind opgedoken. Ik nader de poolcirkel. En ja hoor...in de verte zie ik het Arctic Centre. Ik heb de poolcirkel bereikt! Na een bezoekje aan de souvenierwinkel en een foto van het monument gemaakt te hebben, eet ik iets in het restaurant. Een paar kilometer verder zet ik mijn tentje in 'the land of the midnight sun'. 

Om half 4 wordt ik wakker in de mist. Er hangt er een dikke wolk op de berg die langzaam wegtrekt. De zon schijnt door de mist heen. Wauw, het is heel bijzonder om te zien. Je moet weten dat de zon hier om half 1 'snachts ondergaat en om half 2 weer opkomt. Donker wordt het dus niet. Ik moet de tijd in de gaten houden om een dagritme te houden. Ik slaap dus nog even verder tot half 9. De mist is dan weg en na ontbeten te hebben, stap ik weer op de fiets. Ik daal geleidelijk af en het wordt weer wat bosrijker. Ik rij wederom in het Saltfjellet N.P.  Dit park ligt bijna over de hele breedte van noorwegen. Maar zo breed is het land hier niet meer. Ik schat zo'n 75 km. 

Ik sla linksaf richting Bodø en moet weer behoorlijk klimmen. 8%, 10% omhoog. Er lopen overal schapen op de weg. Wanneer ze mij zien aankomen blijven ze eerst een poos kijken. Vervolgens zetten ze het op een lopen wanneer ik vlakbij ben. Het is grappig. Soms blijven ze liggen en wanneer ik dan heel hard "beeehhhhhh" roep, gaan ze er alsnog vandoor. Tja, je doet soms rare dingen wanneer je alleen op reis bent. Nu praat ik ook al tegen schapen.... Eenmaal op het hoogste punt, zet ik mijn tentje weer op. Ik weet niet waarom maar ik kampeer graag op hoogte. Dat is niet altijd verstandig want 'snachts wordt het vaak koud, mistig of steekt er een wind op. Vanmorgen had ik dat geweldige uitzicht en dat is natuurlijk ook wat waard. 

De schapen die hier loslopen met hun bellen om hun nek, hebben me een paar keer wakker gemaakt. Er liep echter ook een rendier vlak langs mijn tent. Blijkbaar stond ik langs een 'wild'spoor. Ik ben nu dus onderweg naar Bodø waar ik de ferry naar de Lofoten ga nemen. Ik heb al veel gehoord over deze omvangrijke eilandengroep dus ben benieuwd.

3544 km

Foto’s

8 Reacties

  1. Fleur Van der Hoeven:
    15 juli 2018
    Ooglappen op tijdens een uurtje nacht. Oordoppen zijn niet nodig. Dichtslaande deuren en overvolle campings ga je nu niet meer tegenkomen....have fun! !!! Leven mee met iedere kilometer.
  2. Niels:
    15 juli 2018
    Hoi Audrey, ik volg je blog inmiddels al een tijdje sinds het begin. supertof wat je doet, heel inspirerend en inmiddels overweeg ik om misschien volgend jaar of het jaar daarna wel hetzelfde te doen, althans... miss een deel ivm een beperkte tijd beschikbaar om aan één stuk door vrij te nemen. Anyway geweldig om je verhalen te lezen! Veel fietsplezier en voorspoed op de rest van je fietsreis gewenst!
  3. Micheil vd Hoeven:
    15 juli 2018
    Top!
  4. Tante Leni:
    15 juli 2018
    Geweldig!! Je hebt het toch maar voor elkaar gekregen. En nu de Lofoten dat lijkt mij ook heel mooi. Nog veel plezier en het is zo leuk om je te volgen.
  5. Audrey:
    15 juli 2018
    Fleur, ooglappen heb ik zo wie zo niet nodig om te slapen. Oordoppen soms als ik te dicht langs een weg of waterval sta met de tent. En overvolle campings heb ik nog niet meegemaakt. Ik kampeer in het wild en dat bevalt me prima . Laatste camping was 13 dagen geleden 🤗
  6. Toos van den Bos:
    15 juli 2018
    Goed zo, Audrey je bent al een heel eind gevorderd. En ik lees je verhaal steeds met plezier. Ga zo door, groetjes
  7. Mam:
    16 juli 2018
    Dat is een heel verhaal, Audrey , blij dat het weer goed gaat, het lijkt mij een hele mooie tocht. En zulk mooi weer. Wij zijn ook op pad, gr en liefs
  8. Heleen:
    17 juli 2018
    Ik begrijp dat ook wel dat je geen huilen en brullende kinderen wil horen tijdens je vakantie ... 😂 ..... ga zo door.